Γιώργου Χρονά, δέκα απελπισμένα λαϊκά τραγούδια

ένατο τραγούδι: Μα όποιο δρόμο κι αν επήρα
Μουσική: Στέλιος Χρυσίνης
Στίχοι: Νίκος Μουρκάκος


Δεν το τραγουδάει η Μίνα ή η Σαντέ αυτό το τραγούδι, αλλά η Γκρέυ. Ερωτικό τραγούδι με γνώση και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια λαμπρών αισθημάτων. Το αίσθημά της- πάθος τρελλό, αρρώστια- την γυρίζει στην παλιά-πρώτη-γνωριμία που την περιγράφει με στίχους που μας κάνουν να φανταζόμαστε το πρόσωπο που γεννάει αυτούς τους στίχους. Τώρα, άραγε, είναι κάτω από το σπίτι της, περιμένει στο τηλέφωνο, στην πόρτα; Εξηγεί τη συγγνώμη και παίρνει μια θέση δίπλα της;  

Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ


Του antapoΚΡΙΤΗ*
Σε άρθρο με υπογραφή του Σταύρου Ψυχάρη στις 12/08/2012 το γνωστό διαπλεκόμενο συγκρότημα, παρέχοντας πλήρη στήριξη στον Α. Σαμαρά, τον καλεί «να βγάλει δόντια» προς τους Ευρωπαίους, σημειώνοντας μάλιστα στο τέλος ότι Ευρωπαίοι είμαστε, βλάκες δεν είμαστε και τονίζοντας με νόημα ότι η αυλαία πέφτει...
Το συγκεκριμένο άρθρο, πολλοί φίλοι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, το βρήκαν ως απόδειξη του λαθεμένου της τοποθέτησης για ρήξη με την Ε.Ε. και το ευρώ. Η συλλογιστική απλή, αλλά όχι συλλογιστική. Το σενάριο αποβολής το εξετάζουν οι κυρίαρχοι Γερμανικοί κύκλοι, φαίνεται να το υιοθετεί και η ελληνική αστική τάξη, άρα ο Λαφαζάνης, ο Αλαβάνος και οι λοιποί της συμμορίας της δραχμής ρίχνουν νερό στο κρασί τους. Και ας έχουμε υποστεί μια ανεπανάληπτη εσωτερική υποτίμηση εδώ και δύο χρόνια στο όνομα της παραμονής μας στο ευρώ...

Σε τελευταίο του editorial το Βήμα φαίνεται να τα «γυρίζει». Μας εγκαλεί ότι τελειώνουν οι θυσίες και να μην κλωτσήσουμε την καρδάρα με το γάλα και να αποδεχτούμε για μια τελευταία φορά τα μέτρα ώστε να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Και ως εκ τούτου να στηρίξουμε την κυβέρνηση Σαμαρά. Αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ εγκαλεί να επιδείξει μετριοπάθεια και σύνεση. Και «εθνική συνεννόηση». Προφανώς καταδικάζοντας τις τελευταίες «εμπρηστικές» δηλώσεις Λαφαζάνη και Κουράκη, που χοντρικά ισχυρίζονται ότι η πραγματική χρεοκοπία είναι η λιτότητα και όχι η αθέτηση πληρωμών προς τους δανειστές