Καθιστική διαμαρτυρία συμπαράστασης στους συλληφθέντες

“Γιώργο, Βασίλη, μην φοβάστε τίποτε”. Καθιστική διαμαρτυρία συμπαράστασης στους συλληφθέντες (βίντεο)

13 April, 2013 by antigoldgreece

Κείμενο από thessalonikimesaapoeikones, βίντεο από thesstoday

Παρασκευή βράδυ, έξω από το αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, όπου κρατούνται οι δύο συλληφθέντες Χαλκιδικιώτες, έγινε καθιστική διαμαρτυρία συμπαράστασης.

Ήταν πολύ συγκινητικές οι στιγμές, όταν οι κρατούμενοι άνοιξαν στην ανάκλιση τα παράθυρα όπου βρισκόταν και με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τον κόσμο που τους συμπαραστεκόταν. Έβγαλαν ένα μικρό μαύρο ύφασμα και το κουνούσαν για χαιρετισμό, άναβαν αναπτήρες που τους πήγαιναν πέρα-δώθε και σαν ανταπόκριση ο κόσμος απ’ έξω κουνούσε τα δικά του κεριά ή κουνούσαν τις παλάμες τους σε χαιρετισμό κοντά στα παράθυρα. Ο κόσμος απ’ έξω τραγουδούσε συγκινημένος και φώναζε συνθήματα.

Πολύ έντονα φορτισμένες στιγμές, που σου δημιουργούν την πεποίθηση ότι είναι ο υπέρτατος λόγος για να πεις ότι έζησες ολοκληρωμένα σαν άνθρωπος και όχι σαν κτήνος. Η αλληλεγγύη και ο αλτρουισμός είναι πράξεις που δείχνουν ότι ο άνθρωπος δεν τέλειωσε σαν πολιτισμένο ον. Ότι δεν ήρθαν ακόμη οι σκοτεινοί χρόνοι όπου η υποδούλωση της ψυχής και του πνεύματος έχουν γίνει κυρίαρχες καταστάσεις στην κοινωνία μας, παρ’ όλο οι εξουσιαστές της πολιτικής, σε αγαστή συνεργασία με τους συναδέλφους τους της οικονομικής εξουσίας, όσο περνάει ο καιρός χρησιμοποιούν όλο και βάρβαρα μέσα για να το πετύχουν.

Οι προβοκάτσιες των μηχανισμών της διαπλοκής, με θύματα αγνούς ανθρώπους που αγωνίζονται για να σώσουν τον τόπο τους από την καταστροφή, που αγωνίζονται να σώσουν τις δουλειές τους,  την υγεία και το μέλλον των παιδιών τους, γίνονται με δραματικές κύριες και παράπλευρες “απώλειες”.

Αλλά οι νικητές, έτσι κι αλλιώς είναι οι άνθρωποι που δρούν συλλογικά για το κοινό συμφέρον. Οι αντίπαλοί τους δεν αξίζουν  τον τίτλο του ανθρώπου. Γιατί η λέξη άνθρωπος είναι τίτλος που τον κερδίζεις στην ζωή. Και αυτοί, οι μοχθηροί, δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι οι πραγματικά δυστυχισμένοι της.Όταν απόδειξη για μια εγκληματική ενέργεια, με επτά κατηγορίες για κακούργημα, θεωρούν έναν σκούφο, που λένε ότι βρέθηκε ένα χιλιόμετρο μακριά από τον τόπο του εμπρησμού, απ’ την στιγμή μάλιστα που εδώ και ενάμισυ χρόνο, όλοι οι Ιερισσιώτες βρέθηκαν πολλές φορές για διαμαρτυρίες πάνω στο βουνό, τότε αηδιάζεις. Γιατί ξέρεις ότι οι αναξιόπιστοικαι ο κατηγορούμενοι πρέπει να βρεθούν σε άλλους χώρους, με άλλα σπουδαία κίνητρα, που έχουν σαν “έπαθλο”  πολλά εκατομμύρια φορές τις δικές μας περιουσίες…

[--->]

STOP στην «κατασκευή ενόχων»

   

 Με απαλλακτικό βούλευμα-κόλαφο για τις πρακτικές της ΕΛ.ΑΣ δικαιώθηκε ο Φώτης Δήμος,που είχε συλληφθεί στο συλλαλητήριο της11ης Μαΐου 2011,ξυλοκοπηθεί και «φορτωθεί» ένα σακίδιο με μολότοφ

Της Κατερίνας Κατή

Πώς ένας πολίτης που διαδηλώνει ειρηνικά μπορεί να καταστεί θύμα του «υπερ­βάλλοντος ζήλου» των αστυνομικών αρχών για επίδειξη έργου; Ή, ακόμα χειρότερα, ενός μηχανισμού κατασκευής ενόχων που «στήνει» συλλήψεις και αποδίδει κακουργηματικές κατηγορίες, «φυτεύοντας» ενίοτε «πειστήρια ενοχής» ικανά ακόμα και να οδηγή­σουν τον άτυχο πολίτη στη φυλακή; 

«Οταν η αντιπαράθεση με τις αστυνομικές δυνάμεις εξελίσσεται σε επαφή σχεδόν με αμέτοχους πολίτες, ένας βάσιμος κίν­δυνος που δημιουρ­γείται είναι αυτός της συλλήψεως και αυτών (των αμέτο­χων), εάν όχι της διακινδυνεύσεως της σωματικής ακεραιότητας ή και της ίδιας της ζωής τους». 

Αυτή είναι η εύλογη απάντηση στα ερω­τήματα και μάλιστα όχι διά στόματος κάποιου κατηγο­ρούμενου που επιχειρηματολογεί προς υπεράσπιση του εαυτού του, αλλά τριών δικαστών οι οποίοι, με ένα σκεπτικό-κόλαφο για αστυνο­μικές πρακτικές που «τσουβαλιάζουν» και αμέτοχους πολίτες, έβα­λαν τέρμα στην ποινική ομηρία ενός νεαρού άντρα, δύο χρόνια μετά την άδικη σύλληψη του, απαλλάσσο­ντας τον με βούλευμα από όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε. 

 Πρόκειται για έναν από τους χι­λιάδες διαδηλωτές του πανεργατι­κού συλλαλητηρίου της 11ης Μαΐ­ου του 2011 τον 23χρονο σήμερα Φώτη Δήμο, σπουδαστή των TEI τότε, ο οποίος είχε την ατυχία να πέσει πάνω στα ΜΑΤ την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη αντιπαράθε­ση τους με ομάδα «ταραχοποιών». Τον πέταξαν κάτω, τον ακινητοποί­ησαν, τον ψέκασαν, τον ξυλοκόπη­σαν αναίτια και στο τέλος, για «να δέσει» η σύλληψη, του φόρτωσαν κι ένα σακίδιο με βόμβες μολότοφ.

 «Ένα δωράκι είναι, σκάσε», τον... αποστόμωσε ένας από τους αστυνο­μικούς όταν διαμαρτυρήθηκε για το «πειστήριο ενοχής του».

Ποια ήταν η συνέχεια; Ο Φώτης Δήμος, παρά τα στοιχεία που προ­σκόμισε και αποδείκνυαν το 

«στήσιμο »της υπόθεσης (αδιά­ψευστο φωτογραφι­κό υλικό και πολλές μαρτυρίες ακόμα και παρευρισκόμε­νων δημοσιογράφων που είχαν καταγρά­ψει το συμβάν), διώ­χθηκε για βαρύτατα αδικήματα και μετά την απολογία του — κρίθηκε προσωρι­νά κρατούμενος και οδηγήθηκε στη φυλακή. Υπόδικος για «διατάραξη κοινής ειρήνης από δράστη που εκτέλεσε βιαιοπραγίες με καλυμμένα τα χαρακτηριστι­κά του προσώπου του, απόπειρα επικίνδυνης σωματικής βλάβης σε βάρος αστυνομικών κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας τους, κατά συρροή (σ.σ. υποστήριξαν ότι τους πέταξε ένα κομμάτι μάρμαρο), κα­τασκευή και κατοχή εκρηκτικών υλών και εκρηκτικών βομβών με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει για να προξενήσει κοινό κίνδυνο σε ξένα πράγματα και σε άνθρωπο και για αντίσταση κατά της αρχής».

Αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από 52 ημέρες μαρτυρικές κράτησης σε ΓΑΔΑ και Κορυδαλλό, όπου φιλο­ξενήθηκε στο ίδιο κελί με άλλους τρεις κατηγορούμενους για ληστεί­ες, όταν η προσωρινή κράτηση του αντικαταστάθηκε τελικά με περιο­ριστικούς όρους.

 

Ξενο σακίδιο

«Στη φυλακή μ' έπνιξε το άδι­κο. Ένιωθα ένα βάρος στο στήθος. Φώναζα ότι δεν έκανα τίποτα, δί­χως να μ' ακούει κανείς», είχε πει τότε μιλώντας σε δημοσιογράφους, τονίζοντας όμως παράλληλα: «Δεν πτοούμαι και ο κόσμος δεν πρέπει να τρομοκρατείται. 

Αλλά πρέπει να γνωρίζει πως μπορούν να φορ­τώσουν τσάντες με μολότοφ στον καθένα μας. Βλέπουν τους διαδη­λωτές σαν εχθρούς. Κινούνται με το σκεπτικό "θα σε στείλω φυλακή επειδή διαδηλώνεις"».  

Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθήνας με το υπ' αριθμ. 1096/2013 βούλευμα του αποφάνθηκε να μη γίνει καμία κατηγορία κατά του «αμέτοχου» Φώτη Δήμου, καθώς οι «ενδείξεις σε βάρος του κατέστη­σαν ισχνές και ανεπαρκείς, μη δυ­νάμενες να στηρίξουν τη συνέχιση της ποινικής δίκης σε βάρος του», κονιορτοποιώντας όλους τους ισχυ­ρισμούς των αστυνομικών-μαρτύρων, αφού καταλήγει ότι και το περίφημο σακίδιο με τις μολότοφ δεν ήταν δικό του. 

Δέχεται, μεταξύ άλλων, το βούλευμα, αξιολογώντας όλο το αποδεικτικό υλικό, ότι:

 • Ο κατηγορούμενος ακινητοποιή­θηκε κινούμενος προς την κάθοδο της Πανεπιστημίου, κατά την ίδια κατεύθυνση που ήταν και η κα­τεύθυνση διαφυγής των μελών της πολυπληθούς ομάδας, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι και ο ίδιος ήταν μεταξύ αυτών που είχαν μόλις αντιπαρατεθεί με τις αστυνομικές δυνάμεις.

•  Επικαλείται μαρτυρίες φίλων του που συμπίπτουν απολύτως με τη μαρτυρία δημοσιογράφου «ο οποίος προσκόμισε φωτογραφία που απει­κονίζει την αρχική ακινητοποίηση του κατηγορούμενου στο οδόστρω­μα της Πανεπιστημίου μπροστά από το "Attica"». «Δεν έφερε απολύτως τίποτα, έτρεχε μπροστά μου, έπεσε και όταν σηκώθηκε τον δεσμεύει ένας των ΜΑΤ με την ασπίδα, ο ίδιος είναι με γυμνά χέρια, δεν επιχειρεί οποιαδήποτε αντίσταση, αστρα­πιαία πέφτουν πάνω του άλλοι 4-5 αστυνομικοί, τον ρίχνουν στο οδό­στρωμα και ασκούν απίστευτη βία εναντίον του με κλομπ, κλοτσιές, χειροδικίες, ένας άλλος τον ψεκάζει εξ επαφής με δακρυγόνα με τη λεγό­μενη φυσούνα».

•  Το φωτογραφικό υλικό επιβεβαι­ώνει ότι ο Δήμος δεν έφερε αλλά φορούσε μόνο χειρουργική μάσκα, ενώ δεν επιβεβαιώνεται ότι φορού­σε αντιασφυξιογόνα μάσκα, όπως κατέθεσε αστυνομικός. «Ακινητο­ποιήθηκε αφού οι αστυνομικοί εί­χαν απωθήσει τα μέλη της ομάδας που είχαν ρίψει πέτρες και μολότοφ σε βάρος τους».

•  Ουδόλως διακρίνεται, από καμία ' λήψη, ότι έφερε στην πλάτη του το σακίδιο με τα ευρήματα (βόμβες μολότοφ κ.ά.), αντιθέτως από φω­τογραφία που προηγείται χρονικά και προσκόμισε έτερος δημοσιο­γράφος φαίνεται άλλος ακινητοποι­ημένος νεαρός με το συγκεκριμένο σακίδιο στην πλάτη, το εσωτερικό του οποίου παρατηρεί ένας από τους αστυνομικούς.

•  Από τον εργαστηριακό έλεγχο που διενεργήθηκε στο σακίδιο και στο περιεχόμενο του τίποτε δεν προέκυ­ψε (αποτυπώματα ή γενετικό υλικό), που να τον ταυτοποιεί ως κάτοχο των κατασχεθέντων.

Πως έγινε η σύλληψη...

[...]

«Οι διμοιρίες των ΜΑΤ που ήταν παραταγμένες αριστερά και δεξιά της Πα­νεπιστημίου επιτίθενται σroυs διαδηλωτές και γίνεται τεράστια χρήση χημικών. Όλοι τρέχαμε πανικόβλητοι.

Κάποια στιγμή σκοντάφτω και με το που σηκώνομαι κάνω δυο βήματα και άντρες των ΜΑΤ αρχίζουν να με ξυλοκοπούν με κλοτσά στο κεφάλι και όλο μου το σώμα, ψεκάζοντάς με ταυτόχρονα με χημικά στο πρόσωπο. Στη συνέχεια με τραβάν στο πεζοδρόμιο και μου φοράν χειροπέδες.

Τότε ένας άνδρας των ΜΑΤ μού φέρνει ένα σακίδιο λέγοντάς μου "τι είναι αυτό ρε;". Εγώ του απαντώ πως δεν είναι δικό μου, εγώ δεν είχα τσάντα. Ανοίγει το φερμουάρ μπροστά μου και βλέπω ότι το σακίδιο είχε μέσα μπουκάλια. Με παίρνουν από κει και αρχίζουμε να κατεβαίνουμε την Πανεπιστημίου.

Καθ' όλη τη διάρκεια της διαδρομής μέχρι το περιπολικό φώναζα πως η τσάντα δεν είναι δική μου και η μόνη απάντηση που πήρα ήταν «"Δεν πειράζει, δωράκι από μας". Κάθε φορά που έβλεπαν κάμερες έλεγαν "Παιδιά, μην τον χτυπάτε, μας βλέπουν οι κάμερες».

Αποσπάσματα από παλαιότερο γράμμα του Φώτη Δήμου από τις φυλακές Κορυδαλλού

Πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ,φύλλο 13ης-14ης Απριλίου 2013