η κρίση ως σχέδιο


Στην ιστορία δεν υπάρχουν «λύσεις».Αλλά μπορούμε, πάντα να πούμε ότι ο μόνος δυνατός δρόμος είναι η όξυνση των αντιθέσεων μέχρι τα άκρα, η πλήρης αντιπαράθεση απόψεων, η ανάδειξη των αντιφάσεων. Κι αυτό, όχι για κάποιους ειδικούς  σαδομαζοχιστικούς λόγους, αλλά  για χάρη της υπόθεσης ενός ριζικού μετασχηματισμού, που  μας κάνει να θεωρούμε ξεπερασμένα, μαζί με την  θλιβερή σημερινή συγκυρία, και τα προσωρινά καθήκοντα  που επιχειρήσαμε να αποσαφηνίσουμε για εμάς τους ίδιους .

Το Black Rock του Συριζα!




Το καινούργιο δεν θα βγει μέσα από την αναπαραγωγή του παλιού, θα βγει μέσα από τη ρήξη και τη διαφοροποίηση από το παλιό. Κι όμως, με αφορμή τη δημοσιοποίηση του «πόθεν έσχες» και τη γνωστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων μερικών βουλευτών της Αριστεράς αυτό το παλιό εμφανίστηκε αποφασισμένο να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία του στη νέα υπό ανάδυση εποχή. 
Τι θα ήταν πιο απλό, και πιο αριστερό, από το να παραδεχτούν οι βουλευτές ότι η κατοχή επενδυτι­κών χαρτοφυλακίων, που από τη φύση τους είναι κερδοσκοπικά, αποτελεί σφάλμα, παραδρομή έστω, και θα διορθωθεί πάραυτα. Άνθρωποι είμαστε. Οταν όμως, αντ' αυτού, προσπαθεί ο καθένας να δικαιολογηθεί με μισόλογα ή αυτοσυστρατεύονται σύντροφοι του για να τον υπερασπιστούν υπερθεματίζοντας το παλιό θριαμβεύει. η αυτοκριτική παραμένει πρακτικά αχρησιμοποίητη στην Αριστερά. 

Και τότε, πώς θα εμπνεύσουμε εμπιστο­σύνη στην κοινωνία;