Μπλέξιμο μεγάλο

Ασοσιέιτεντ Πρες (AP): Οι μισθοφόροι των ΗΠΑ συνεργάζονται με την Αλ-Κάιντα Κανένα σκάνδαλο - απλά μια "δύσκολη κατάσταση".

Moon ofAlabama 15 Σεπτέμβρη 2014:
 Εχουν ξεκινήσει και συνεχίζονται με εντατικούς ρυθμούς μεγάλες προετοιμασίες για μια νέα επίθεση στη Δαμασκό.Αντικυβερνητικές δυνάμεις, μαζί με την Jabhat al-Nusra, το παρακλάδι της Αλ Κάιντα, εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες στην Ιορδανία κινούνται για να πάρουν θέσεις,στο κυβερνείο Quneitra στη νοτιοδυτική Συρία.
  .....
Η μάλλον κενή περιοχή Quneitra δεν έχει κάποια ιδιαίτερη στρατηγική σημασία παρά μόνο ως εφαλτήριο μιας επίθεσης από το νότο κατά της Δαμασκού. Από εκεί μέχρι τη Δαμασκό η απόσταση είναι μόνο 40 μίλια (60 χιλιόμετρα). Ενώ  δύο μεραρχίες του στρατού της Συρίας σταθμεύουν μεταξύ  Quneitra  και Δαμασκού, με συντονισμένες επιθέσεις από αέρος εναντίον τους θα μπορούσε να ανοίξει και να εξασφαλιστεί ένας διάδρομος από την Quneitra μέχρι την πρωτεύουσα. Οι πρόσφατες συμφωνίες ανακωχής μεταξύ του υποστηριζόμενου από τις  ΗΠΑ, Επαναστατικού Μετώπου Συρίας και του ISIS στην περιοχή νότια της Δαμασκού ενδέχεται να έχουν συναφθεί παίρνοντας υπόψη και αυτά τα σχέδια επίθεσης.

Ασοσιέιτεντ Πρες (AP), 28Νοεμβρίου 2014:
     Οι αντάρτες της Συρίας που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τις μεγαλύτερες μέχρι σήμερα επιτυχίες στα νότια της πρωτεύουσας Δαμασκού, καταλαμβάνοντας μια σειρά πόλεις από τις κυβερνητικές δυνάμεις με στόχο να δημιουργηθεί μια λουρίδα εδάφους που να οδηγεί στην έδρα  του καθεστώτος του προέδρου Μπασάρ Άσαντ .
    ...
    Οι δυνάμεις των ανταρτών στις οποίες όπως πιστεύεται, περιλαμβάνονται και μαχητές  που εκπαιδεύτηκαν επί δύο περίπου χρόνια από τη CIA  στο νότιο γείτονά της Συρίας, την Ιορδανία.
     ...
  Αξίζει να σημειωθεί ότι, στο νότο, οι αντάρτες συνεργάζονται με το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία, η οποία με την εμπειρία της τους βοήθησε να κερδίσουν έδαφος έναντι των κυβερνητικών δυνάμεων. Η συνεργασία δείχνει τη δυσκολία των αμερικανών να συγκροτήσουν "μετριοπαθείς" παρατάξεις, απομονώνοντας τις ακραίες.

Δέκα εβδομάδες μετά από το Moon of Alabama, έρχεται το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες  να κάνει αναφορά στην επίθεση κατά της Δαμασκού από το νότο.
Αλλά για προσέξτε την τελευταία παράγραφο και την τελευταία πρόταση του κειμένου αυτού.

Μισθοφόροι εκπαιδευμένοι και εξοπλισμένοι από τις ΗΠΑ, συνεργάζονται ανοιχτά  με την Jabhat al-Nusra το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Συρία. Εδώ πια δεν έχουμε να κάνουμε με μια "θεωρία συνωμοσίας" κάποιου τρελού αλλά με επίσημη αναφορά του πρακτορείου Ασοσιέιτεντ Πρες .

Αυτοί δηλαδή που κατηγορούνται για την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους στις 9/11 συνεργάζονται ανοιχτά με τις δυνάμεις που στηρίζουν οι αμερικανοί. Και τι λέει γιαυτό το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες; Ότι η συνεργασία δείχνει τη δυσκολία των αμερικανών να συγκροτήσουν "μετριοπαθείς" παρατάξεις, απομονώνοντας τις ακραίες.

Αχ - όχι. Δεν δυσκολεύονται καθόλου. Πρόκειται για τεράστιο σκάνδαλο. Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν πολύ απλά να πουν στους μισθοφόρους τους (πολλοί από τους οποίους πιστεύω ότι είναι κρυφοί οπαδοί της al-Nusra ) να σταματήσουν να συνεργάζονται  με την αλ-Nusra. Έχουν τη μεγαλύτερη δυνατότητα επιρροής πάνω τους από οποιοδήποτε άλλο. Τους χρηματοδοτούν, τους δίνουν όπλα και πυρομαχικά. Τις οικογένειές τους  φροντίζει η Ιορδανία και τους τραυματίες στις μάχες, περιθάλπει σε  νοσοκομεία η Ιορδανία ή το Ισραήλ. Αν οι ΗΠΑ  ήθελαν αυτοί οι τύποι να μη συνεργάζονται με την αλ-Nusra θα σταματούσαν να τους ενισχύουν.

Προξενεί κατάπληξη το γεγονός ότι στα μεγάλης κυκλοφορίας μέσα ενημέρωσης δεν γίνεται καμία κριτική αναφορά σ’ αυτή την αρκετά άμεση συνεργασία των ΗΠΑ με την αλ-Κάιντα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτή η συνεργασία με την Αλ-Κάιντα  σε δύο, πέντε ή δέκα χρόνια, θα πλήξει θανάσιμα τις ΗΠΑ .

Αλλά αυτό από τώρα φαίνεται να μην είναι μια τρέλα, αλλά ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα. Με την "επιχείρηση φόβος" όπως γράφει ο James Risen  δισεκατομμύρια δολάρια των αμερικανών φορολογουμένων καταλήγουν κάθε χρόνο στις τσέπες λίγων  ιδιωτών. Μια  9/11 κάθε λίγα χρόνια θα κρατήσει την επιχειρηματική αυτή δραστηριότητα ζωντανή. Επιτρέποντας στην al-Nusra να αποκτήσει εμπειρία με τις  τακτικές και τα όπλα των αμερικανών στο μόνο που μπορεί να συμβάλει είναι η ενίσχυση της..

Αλλά αυτή δεν είναι παρά μια ακόμη "θεωρία συνωμοσίας" του Moon of Alabama .

Πόσο καιρό θα πάρει στο Ασοσιέιτεντ Πρες   να το αναφέρει ως επίσημη είδηση;

AP: U.S. Mercenaries Working With Al-Qaeda No Scandal - Just A "Difficulty"

  [--->]

Μήπως να ξανατσέκαρε ο Χαρίτος τις πληροφορίες του (Μυστική συνεργασία Ουάσιγκτον-Δαμασκού-στη σημερινή Αυγή της Κυριακής) ;

Ακαδημαϊκό το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του χρέους

Νέο πλήγμα, με ακαδημαϊκό επίχρισμα αυτή τη φορά, δέχθηκε το αίτημα διαγραφής του δημόσιου χρέους από την οικονομική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή τα στελέχη που, θεωρητικώς, όφειλαν αυτή την περίοδο να τεκμηριώνουν και να διαδίδουν την ψηφισμένη από το συνέδριο του κόμματος θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, έτσι, ώστε η υλοποίησή της με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία να γίνει με τις μικρότερες δυνατές αναταράξεις και, το σημαντικότερο, να πεισθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργαζόμενοι για την ανάγκη να παλέψουν γι’ αυτό τον στόχο… Η πραγματικότητα ωστόσο έρχεται να επιβεβαιώσει τα χειρότερα σενάρια.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Η ηγετική ομάδα της Κουμουνδούρου έχει εδώ και καιρό εγκαταλείψει το στόχο της διαγραφής του χρέους, ως ένα απτό δείγμα «στροφής στην υπευθυνότητα» και «ενηλικίωσης» της, ώστε να πείσει τα κέντρα εξουσίας εντός κι εκτός Ελλάδας να της δώσουν το πολυπόθητο χρίσμα. Προς επίρρωση η επαναφορά ως λύσης για το πρόβλημα του δημόσιου χρέους μιας παραλλαγής του σχεδίου PADRE σε άρθρο που δημοσιεύεται στο περιοδικό Θέσεις (Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2014), με συγγραφείς τους Δ. Σωτηρόπουλο, Γ. Μηλιό και Σ. Λαπατσιώρα.

 Να θυμίσουμε πως το σχέδιο PADRE, αρκτικόλεξο του τίτλου Πολιτικά Αποδεκτό Σχέδιο Αναδιάρθρωσης του Χρέους στην Ευρωζώνη, δημοσιεύθηκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 2014 και στον εγχώριο δημόσιο διάλογο εισήχθη για πρώτη φορά από τον Φ. Σαχινίδη που το πρότεινε σε συνέδριο της Ά. Διαμαντοπούλου και στη συνέχεια από τον Γ. Δραγασάκη που το υποστήριξε ως μια ρεαλιστική εναλλακτική με συνέντευξή του τον Σεπτέμβριο. Δεν θα περιληφθεί επομένως και στο απάνθισμα της ριζοσπαστικής σκέψης που ανέδειξε η κρίση… (Εδώ, πρόσφατη κριτική μου στο σχέδιο PADRE)

Η συντηρητική («πολιτικά αποδεκτή» είπαμε…) κατεύθυνση στην οποία διερευνούν λύσεις για το ζήτημα του χρέους τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνεται από την εισαγωγή κιόλας του κειμένου. Χαρακτηριστικά, αναφέρουν ότι υπάρχουν τρεις επιλογές για το ζήτημα του χρέους, στις οποίες δεν συμπεριλαμβάνεται η διαγραφή κι ας είναι το παράδειγμα της Αργεντινής, της Ρωσίας, του Ισημερινού και της Ισλανδίας, πλέον σημεία αναφοράς στη διεθνή συζήτηση.

Ούτε καν ως λάθος επιλογή δεν την αναφέρουν οι Θέσεις. Μηλιός και λοιποί επομένως αποκλείουν εξ αρχής από την διερεύνησή τους μια επιλογή που αποτελεί, θεωρητικά, την επίσημη επιλογή του κόμματος τους και το πιο ριζοσπαστικό αίτημα που έχει διατυπωθεί παγκοσμίως και στην Ελλάδα.

Μάλιστα, στιγματίζουν και ακυρώνουν την ριζοσπαστική λύση διαγραφής του χρέους, χωρίς καν να την αναφέρουν, ταυτίζοντάς την με την έξοδο από το ευρώ και περιγράφοντάς την ως «λογιστική λύση». Στη συνέχεια της εισαγωγής, μέσω κοινότοπων διαπιστώσεων για τις κρίσεις χρέους και ανέξοδων βερμπαλισμών για την «ανάγκη κινητοποίησης της εργασίας» (με αίτημα άραγε την εφαρμογή του σχεδίου PADRE, χέρι-χέρι με τον Σαχινίδη;) που μπορούν να αποτελέσουν και τέλεια άλλοθι των εν εξελίξει υποχωρήσεων, δεν λείπουν και κινδυνολογίες, ξεσηκωμένες από το πιο συντηρητικό οπλοστάσιο.

Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014 Αυγουστίνος Ζενάκος

Όπως είναι γνωστό, ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου. Του συμπαραστέκεται ο Γιάννης Μιχαηλίδης, κι αυτός καταδικασμένος για τη ληστεία στο Βελβεντό. Ο Ηρακλής Κωστάρης διέκοψε χθες τη δική του απεργία πείνας, για λόγους που εκθέτει σε ανακοίνωσή του. Όλα δείχνουν πως ο Ν. Ρωμανός δεν έχει σκοπό να διακόψει τη δική του απεργία, ενώ σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η κατάσταση της υγείας του είναι πολύ άσχημη…

Έχουν υπάρξει διάφορες προσπάθειες νομικής αιτιολόγησης του γιατί το αίτημα του Ν. Ρωμανού να του επιτραπεί να παρακολουθήσει τη σχολή του πρέπει να γίνει δεκτό. Αλλά, κατά τη γνώμη μου, το ζήτημα δεν είναι αυτό. Δεν είναι το ζήτημα διότι δεν πιστεύω ότι η στάση της πολιτείας και του δικαστικού σώματος απέναντι στον Ν. Ρωμανό οφείλεται σε κάποιου είδους κενό νομικής κατανόησης του αιτήματός του.
Αλήθεια, το πιστεύει κανένας;
Προφανώς και η νομική αιτιολόγηση πρέπει να υπάρξει.

Ακόμη περισσότερο, πρέπει να υπάρξει μια νέα κυβέρνηση που θα καταργήσει μεμιάς όλες τις νομοθεσίες που καταστρατηγούν τη δημοκρατία, από τον «τρομονόμο» ως τις φυλακές «Γ” τύπου».

Αλλά το πρώτιστο επιχείρημα πρέπει να είναι πολιτικό και να συναρτάται με το πνεύμα της δικαιοσύνης όπως πρέπει να κατοικεί στην καρδιά της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που διαρκώς μετράει πρώτα και κυρίως τις δικές της ευθύνες και αποτυχίες, μιας δημοκρατίας που αναστοχάζεται συνεχώς τα όριά της, τους αποκλεισμούς της και τους μονοδρόμους της, μιας δημοκρατίας διευρυνόμενης και ζωντανής.

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι η πολιτεία θα έπρεπε να ικανοποιήσει το αίτημα του Ν. Ρωμανού επειδή αυτό είναι το νόμιμο. Αλλά επειδή αυτό είναι το δίκαιο.

Επιπρόσθετα, όμως, μ” όλο που ούτε αναρχικός είμαι ούτε βλέπω έστω με συμπάθεια τις αναρχικές ιδέες κι ακόμη λιγότερο τον «ένοπλο αγώνα» σε τούτη τη συγκυρία, θα πω αυτό που ακόμη και στην Αριστερά, δυστυχώς, ελάχιστοι λένε: Η πολιτεία χρωστάει στον Νίκο Ρωμανό. Δεν χρωστάει ο Νίκος Ρωμανός στην πολιτεία.

Ένας νέος άνθρωπος, ένα παιδί τότε, που είδε τον καλύτερό του φίλο, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, να πεθαίνει στα χέρια του, δολοφονημένος εν ψυχρώ από αστυνομικό, δεν είναι ούτε απρόσμενο ούτε παράξενο να αντιδράσει με τον τρόπο που αντέδρασε ο Ν. Ρωμανός.
Πόσο μάλλον που έχουμε εικόνα, από την σύντομη παρουσία του στη δίκη Κορκονέα-Σαραλιώτη, για το βαθύ του τραύμα, το οποίο τον οδήγησε να διακόψει την ως τότε ζωή του.

Έχει απόλυτο δίκιο ο πατέρας του Α. Γρηγορόπουλου που είχε δηλώσει πως ο Ν. Ρωμανός ήταν το δεύτερο θύμα των Κορκονέα και Σαραλιώτη.

Κι όταν έπεσε στα χέρια του νόμου, τι έκαναν οι εκπρόσωποι του νόμου, οι συνάδελφοι του δολοφόνου του καλύτερού του φίλου; Τον βασάνισαν.
Μια ζωντανή δημοκρατία θα τα τοποθετούσε όλα αυτά στο κέντρο της αντιμετώπισής της, όχι στο περιθώριο.
Θα προσέφερε στον Ν. Ρωμανό βοήθεια για να σκεφτεί πως η δίκαιη οργή του δεν οδηγεί με μια λιγότερο ή περισσότερο περίπλοκη συνεπαγωγή στα όπλα και στη ληστεία· πως υπάρχουν λόγοι που αυτό είναι λάθος πέρα από την ψευδεπίγραφη «νομιμότητα» τούτου του κράτους· πως οι λόγοι που αυτό είναι λάθος κατοικούν ακριβώς στις έννοιες της ελευθερίας και της χειραφέτησης που τον εμπνέουν.
Αλλά μια ζωντανή δημοκρατία δεν θα τιμωρούσε ούτε με μια μέρα φυλακή τον Ν. Ρωμανό.

 Ούτε με μια ώρα.

Αντιθέτως, θα επέβαλε τη μεγαλύτερη δυνατή ποινή στους βασανιστές του. Και στους ηθικούς αυτουργούς των βασανισμών, την αστυνομική ηγεσία και τον υπουργό Ν. Δένδια, που συγκάλυψαν για μια ακόμη φορά τα γεγονότα.
Ναι, σε μια χώρα όπου η αστυνομία σκοτώνει παιδιά, σε μια χώρα όπου η αστυνομία βασανίζει, όποιος πιστεύει ότι το θέμα που πρέπει πρωτίστως να συζητήσουμε είναι η βία που άσκησε ο Ρωμανός είναι είτε χαλασμένος είτε συνειδητός εχθρός της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Το είχαμε υποστηρίξει αυτό μαχητικά τον καιρό εκείνων των γεγονότων, όταν πολλοί μας έψεξαν για το εξώφυλλό μας, κι εξακολουθούμε να το υποστηρίζουμε.

Κι αν νομίζει κανείς ότι όλα αυτά που υποστηρίζω περιορίζονται μόνο στον Ν. Ρωμανό, κάνει λάθος. Μπορεί η περίπτωσή του να διευκολύνει, επειδή τη διακρίνει αφενός το έντονο υπόβαθρο της σχέσης με τον Α. Γρηγορόπουλο, αφετέρου η αντιδιαστολή της άρνησης των ληστών του Βελβεντού να χρησιμοποιήσουν τα όπλα τους με τον βασανισμό τους από την αστυνομία· αλλά πρόκειται απλώς για διευκόλυνση.
 Όλη η υπόθεση με τη «νέα τρομοκρατία» και τους «Πυρήνες της Φωτιάς», αυτό το σκοτεινό και βρωμερό παιχνίδι της κυβέρνησης, των υπηρεσιών, της αστυνομίας και των δικαστικών με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης και της δικαιοσύνης, αποτελεί κόλαφο για τη δημοκρατία.

Αντιδημοκρατικοί νόμοι, δίκες φρονημάτων, απουσία στοιχείων, αποτυπώματα που ξεφυτρώνουν από δω κι από κει, αναξιόπιστοι αντιτρομοκρατικάριοι, βασανισμοί, εξοντωτικές ποινές, διαστροφή της διαδικασίας, δίκες παρωδία.
Από τη μία η ολοκληρωτική χάλκευση του πραγματικού μεγέθους της απειλής για την κοινωνία, από την άλλη η ολοκληρωτική τύφλωση ως προς τις ευθύνες της πολιτείας για το γεγονός ότι όχι μόνο αυτή η οργή είναι γέννημα των δικών της εγκλημάτων αλλά και ότι αυτή η δράση αναπτύσσεται σε συνομιλία με την καταστολή της, με θρυαλλίδα τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου και τον Δεκέμβρη του 2008: η ελληνική πολιτεία έχει κατασκευάσει τη «νέα τρομοκρατία» από κάθε άποψη.

Κι αν εδώ δεν είναι τόσο εύκολο να πει κανείς τι θα έπρεπε να γίνει σε τελική ανάλυση με τους κατηγορούμενους όσο είναι στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού, το βέβαιο είναι ότι δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτό που γίνετα ι.
Τις παρακολουθούμε λοιπόν στενά αυτές τις δίκες και θα φροντίσουμε να καταγραφούν ως η προσβολή στη δημοκρατία που είναι.
Διότι, όχι, δεν αληθεύει ότι η δημοκρατία απλώς υψώνει ένα όριο στη βία που στρέφεται εναντίον της αλλά αντιθέτως η αλήθεια είναι ότι οφείλει στην ίδια την οικοδόμηση αυτού του ορίου να εντάσσει διαρκώς τη δική της ευθύνη, το δικό της έλλειμμα και τον αναστοχασμό της πάνω στη δική της καταστατική ή και συγκυριακή βία.

Τέλος, ελπίζω ότι δεν υπάρχουν αυτοί, είτε στους παρακρατικούς θύλακες είτε στις τάξεις των φωτισμένων σαμαρικών μυαλών, οι οποίοι τρίβουν τα χέρια τους διότι πιστεύουν πως εδώ θα βρουν την εστία ανάφλεξης που δεν τους χάρισαν οι διαδηλωτές το τριήμερο της 17ης Νοεμβρίου.
 Ελπίζω ότι το σενάριο πρόκλησης αναταραχής που εξύφαιναν ορισμένοι το τελευταίο διάστημα δεν ήρθε να συναντήσει αναπάντεχα το αίτημά τους να πάρουν τη ρεβάνς για τον Δεκέμβρη του 2008, γεννώντας τη συνθήκη εκείνη που διαμιάς περισώζει τη χρεωκοπημένη κυβέρνηση και εμβληματοποιεί το δόγμα της αυταρχικής «νομιμότητας» της Ελλάδας της κρίσης.
Ελπίζω ότι δεν είδαν κάποιοι ως θεόσταλτο δώρο για τα σχέδιά τους την πιθανότητα αυτός ο νέος άνθρωπος να πεθάνει διεκδικώντας την ίδια του την ανθρωπιά.
[--->]

Θέμα χρόνου ο θάνατος Ρωμανού αν δεν αντιδράσουμε

29/11/2014

Επείγον κάλεσμα, λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης της υγείας του Ν.Ρωμανού, απευθύνει ο δικηγόρος του, Φραγκίσκος Ραγκούσης με δελτίο τύπου που εξέδωσε την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου.
Καθώς οι γιατροί που τον παρακολουθούν κάνουν λόγο για λιποθυμικά επεισόδια και επιδείνωση της όρασης, ο Φ.Ραγκούσης προειδοποιεί για επερχόμενη ανακοπή για την οποία όπως λέει θα έπρεπε να φωνάζουμε αντί να ψιθυρίζουμε.
“O Nίκος Ρωμανός” διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου “κρατούμενος και απεργός πείνας από τις 10 Νοεμβρίου δίνει στο Νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς την πιο οδυνηρή μάχη απέναντι στην αναλγησία της κρατικής εξουσίας που τόσο πολέμησε ενάντιά της.
Με τους παλμούς της καρδιάς του να φτάνουν τους 170, η ανακοπή δυστυχώς είναι αναμενόμενη όπως κάποιοι ψιθυρίζουν, ενώ θα έπρεπε να το φωνάζουν.

Το κείμενο αυτό δεν έχει επικοινωνιακό χαρακτήρα, δεν θα ζητιανέψει εκφράσεις λύπης και συμπαράστασης. Δεν ταιριάζουν άλλωστε στον χαρακτήρα του Ρωμανού.

Είναι διαμαρτυρία και κάλεσμα. Ο Ρωμανός θα χάσει τη μάχη για τη ζωή όχι γιατί είναι αυτοκαταστροφικός, αλλά επειδή κάποιοι τον εξαναγκάζουν να διεκδικήσει μ΄αυτόν τον τρόπο δύο από τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου: Την ελευθερία και τη Δικαιοσύνη.
 Στην πολυήμερη και επικίνδυνη απεργία πείνας αντί για δικαίωση ήρθε η σκληρή εντολή από την εισαγγελέα των φυλακών για αναγκαστική σίτιση, παραβιάζοντας κάθε έννοια νομιμότητας και στοιχειοθετεί το αδίκημα του βασανισμού κρατουμένου, αφού από την πρώτη στιγμή με θάρρος και παρρησία ο Νίκος Ρωμανός δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τη λήψη τροφής καθ’ οποιονδήποτε τρόπο και ότι θα συνεχίσει την απεργία πείνας έστω και αν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του.



[--->]

Οι τελευταίοι Βορειοκορεάτες της Ευρώπης

του Απόστολου Λυκεσά

Όταν οι Φιλόσοφοι ασχολούνται με τα χθαμαλά ζητήματα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας του βίου, οι απόψεις τους, είναι ένα καλό μέσο για να γνωρίσεις, αν όχι την περιρρέουσα κατάσταση, σίγουρα πάντως, τους ίδιους. Στα χρόνια των μνημονίων, οι Φιλόσοφοι, προσπαθώντας να δώσουν μια απάντηση στα αίτια της κρίσης, τα φόρτωσαν όλα στην νοοτροπία των πολιτών, οι οποίοι σύμφωνα με την διήγησή τους είναι ωχαδελφιστές, αγόμενοι και φερόμενοι από την φιλαυτία και τον ναρκισισμό.
 Οι παρατηρήσεις αυτών των Φιλοσόφων και λοιπών ψιλών, διαννοουμένων, που εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες, κατατείνουν στο συμπέρασμα πως, αν η νοοτροπία ενός εκάστου των διαβιούντων στην επικράτεια είχε, τουλάχιστον, μια πρέζα αίσθηση καθήκοντος για το κοινό καλό, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή ετούτος ο ατίθασος λαός δεν βάζει εύκολα μυαλό, η φτωχοποίησή του είναι μια μέθοδος παιδευτική. Κι απλούστερα: όσο φτωχότερος είσαι, τόσο καλύτερος άνθρωπος και πολίτης γίνεσαι. Όταν δηλαδή ζεις με τρεις κι εξήντα,  τότε, βοηθάς η παιδεία να γίνει καλύτερη και να λειτουργούν όπως πρέπει τα νοσοκομεία.

Κυβερνητική υποταγή στην τρόικα: Mειώσεις σε μισθούς-συντάξεις, άνοδος του "λαϊκού" ΦΠΑ, νέες απολύσεις στο Δημόσιο

Με μία σειρά νέων επώδυνων οικονομικών μέτρων είναι έτοιμη η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου να επιβαρύνει τους Έλληνες πολίτες προκειμένου να πείσει την τρόικα να επιστρέψει στην Αθήνα. Οι σκληρές παρεμβάσεις θα πλήξουν εκατομμύρια πολιτών, αφού ως φαίνεται η συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου μεταξύ του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Ευάγγελου Βενιζέλου και του υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη κατέληξε σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, σύμφωνα με το αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Αυγή».

Κενό και Ασφαλιστικό
Κάλυψη δημοσιονομικού κενού των 2,5 δις ευρώ, αύξηση ΦΠΑ, μειώσεις στις κύριες συντάξεις, νέες απολύσεις στο Δημόσιο, τροποποίηση της ρύθμισης των 100 δόσεων και παρεμβάσεις στα εργασιακά περιλαμβάνονται στο νέο πλαίσιο, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών, πριν τις 31 Δεκεμβρίου.

Αυξάνεται ο μικρός ΦΠΑ
Σύμφωνα με πληροφορίες, αύξηση του υπερμειωμένου συντελεστή 6,5% εξετάζει η κυβέρνηση.Εξερχόμενος του Μεγάρου Μαξίμου, ο υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, ο οποίος μετείχε στη σύσκεψη, όταν ρωτήθηκε αν ισχύουν οι πληροφορίες περί αύξησης του χαμηλού συντελεστή ΦΠΑ απάντησε: «πολλά γίνονται, πολλά γίνονται».

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι εξετάζεται αύξηση από το 6,5% στο 8% (ή ακόμα και στο 10% σύμφωνα με άλλες πηγές), σύμφωνα πάντα με το ρεπορτάζ του Γιάννη Αγουρίδη στην «Αυγή».
Αξίζει να σημειωθεί πως άνοδος του υπερμειωμένου συντελεστή 6,5% στο ΦΠΑ, μεταφράζεται σε επιβαρύνσεις στις τιμές φαρμάκων, βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών και στη διαμονή σε ξενοδοχεία.

Αλλαγές στις 100 δόσεις
Επίσης, εξετάζεται να μπουν εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια στη ρύθμιση, καθώς και να μειωθεί ο αριθμός των δόσεων σε 72, υποστηρίζοντας ότι οι τωρινές προβλέψεις αυξάνουν το δημοσιονομικό κενό.

Η τρόικα επαναφέρει διαρκώς το αίτημα για αλλαγές στη ρύθμιση οφειλών, ωστόσο υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Οικονομικών επισημαίνουν ότι είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει αλλαγή τώρα.
[--->]

«Πλέον δεν κινδυνεύει η υγεία του αλλά και η ζωή του».

 Ο Νίκος θα συνεχίσει μέχρι το τέλος, δεν θα σταματήσει...

 Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου μίλησε στο Κόκκινο για την κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού που συνεχίζει την απεργία πείνας και νοσηλεύεται στο «Γεώργιος Γεννηματάς». 

 «Πλέον δεν κινδυνεύει η υγεία του αλλά και η ζωή του». Η γιατρός Λίνα Βεργοπούλου μίλησε στο Κόκκινο για την κατάσταση της υγείας του Νίκου Ρωμανού που συνεχίζει την απεργία πείνας και νοσηλεύεται στο «Γεώργιος Γεννηματάς».Η κατάστασή του είναι κρίσιμη, κινδυνεύει άμεσα από μέρα σε μέρα με νεφρική και καρδιακή ανεπάρκεια. Πρέπει να δοθεί δημοσιότητα στο τι ακριβώς συμβαίνει, απεργία ξεκίνησε και ο Μιχαηλίδης ως συμπαράσταση στο Νίκο.

Ο Ρωμανός είναι σε κρίσιμη κατάσταση, δεν ξέρουμε πως θα είναι αύριο, κινδυνεύει η υγεία του και η ίδια η ζωή του. Φέρονται εκδικητικά σε νέους ανθρώπους. Ελπίζω σύντομα το υπουργείο να καταλάβει...
Ο Νίκος θα συνεχίσει μέχρι το τέλος, δεν θα σταματήσει... 
Οι σύντροφοι του του συμπαραστέκονται και άλλα παιδιά θα μπουν στην απεργία από την Δευτέρα», τόνισε η κ. Βεργοπούλου.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, στο παρά πέντε κι ενώ χθες το πρωί ο απεργός πείνας Ηρακλής Κωστάρης έπαθε σοβαρό υπογλυκαιμικό σοκ στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», η Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών μετέθεσε -διά της προσωρινής απορρίψεως- στο άμεσο μέλλον και πάντως μόλις το επιτρέψει η υγεία του τη μεταφορά του κρατουμένου στις ΚΑΥΦ (σύμφωνα με το αίτημά του), ώστε να μπορέσει να συνεχίσει τις σπουδές του. 
Πηγή: stokokkino.gr

Εντωμεταξύ, με εισαγγελική εντολή μεταφέρεται σε νοσοκομείο ο Γιάννης Μιχαηλίδης

Σύμφωνα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες του Δικτύου της ΕΡΑ, ο απεργός πείνας Γιάννης Μιχαηλίδης μεταφέρθηκε με εισαγγελική εντολή από τις φυλακές Κορυδαλλού σε νοσοκομείο. Ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό σε ποιο.

Εντύπωαη προκαλεί το γεγονός ότι για ακόμη μία φορά, όπως δηλαδή συνέβη και κατά τις μεταφορές των Ηρακλή Κωστάρη και Νίκου Ρωμανού, η διέυθυνση των φυλακών δεν ενημερώνει για το πού μεταφέρθηκε ο κρατούμενος απεργός πείνας με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να αναζητείται σε όλα τα εφημερεύοντα νοσοκομεία της Αθήνας. 

[--->]

Ο Οπεκ δε μειώνει την παραγωγή: Οι τιμές του πετρελαίου καταρρέουν

Ο ΟΠΕΚ δεν κατέληξε  σε συμφωνία σχετικά με τη μείωση της παραγωγής πετρελαίου,   και τη συγκράτηση των τιμών του οι οποίες εδώ και τέσσερις μήνες είναι σε  ελεύθερη πτώση. Στη Βιέννη, την  ιστορική έδρα του καρτέλ  των 13  "μεγάλων  παραγωγών" πετρελαίου (πλην Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών, με παραγωγή  ίση με αυτή της  Σαουδικής Αραβίας), ο Σαουδάραβας  υπουργός Al Naimi  ανακοίνωσε  επίσημα ότι το μερίδιο παραγωγής του ΟΠΕΚ θα παραμείνει  σταθερό στα 30 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, και το ύψος της τιμή του πετρελαίου θα το αναλάβει  η "ελεύθερη αγορά". Αμέσως μετά η  τιμή του πετρελαίου WTI έπεσε κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι.

Στην πραγματικότητα, η ελεύθερη αγορά ελάχιστη σχέση έχει , όπως εξηγούσαμε χθες. Αντίθετα πρόκειται για  ένα περίπλοκο παιχνίδι με πολλούς  "ισχυρούς", παίκτες : τις Ηνωμένες Πολιτείες (των οποίων οι πολυεθνικές πρέπει να πωλούν το πετρέλαιο από σχιστόλιθο και σχιστολιθικό  φυσικό αέριο γρήγορα, για να μπορούν να πληρώνουν  τα τεράστια χρέη που δημιούργησαν για να εγκαινιάσουν το νέο αυτό μέτωπο) , τη Ρωσία και άλλες χώρες που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές πετρελαίου (η Ρωσία, η Βενεζουέλα, το Ιράν, αλλά και η Νορβηγία και σχεδόν όλα τα μέλη του ΟΠΕΚ),και τη Σαουδική Αραβία ( φιλο-ΗΠΑ, επειδή οι χαμηλές τιμές πλήττουν  τους αντιπάλους της, αλλά και  αντι-ΗΠΑ ταυτόχρονα, επειδή μια τιμή πετρελαίου κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι  θα οδηγήσει  σε πτώχευση τους παραγωγούς σχιστολιθικού πετρελαίου ).

Σε αυτό το σημείο, σε κάθε περίπτωση, η τιμή του αργού πετρελαίου δεν έχει ένα όριο προς τα κάτω, και επειδή με την οικονομική κρίση μειώνεται η ενεργειακή ζήτηση,αφού ορισμένες εταιρείες και χώρες έχουν μεγαλύτερη  ανάγκη από  κέρδη. Αλλά η "ελεύθερη αγορά", δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Τα μέλη του ΟΠΕΚ, στην πραγματικότητα, παράγουν  ακατέργαστο πετρέλαιο, σύμφωνα με την ποσότητα  που καθορίζει το καρτέλ ( ανάλογα με τα "βεβαιωμένα δηλωθέντα αποθέματα"), όχι "περισσότερο από ό, τι μπορούν." Και ,για το λόγο ότι το αργό πετρέλαιο, καθώς γνωρίζουν πολύ καλά, έχει αρχίσει να γίνεται σπάνιο αγαθό.

[--->]

Έγγραφο - ντροπή κοινοποιήθηκε στους Σύρους Πρόσφυγες του Συντάγματος

Το Υπουργείο Εσωτερικών εχθές μοίρασε έγγραφο στους Σύρους πρόσφυγες του Συντάγματος, καλώντας τους να σταματήσουν την κινητοποίησή τους και να ζητήσουν άσυλο που τους "εξασφαλίζει" το δικαίωμα να εξαθλιωθούν νομιμα στη χώρα. Το έγγραφο, αν η κατάσταση των ανθρώπων αυτών δεν ήταν τραγική, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γελοίο.

Λέει ότι το άσυλο εξασφαλίζει δυνατότητα εργασίας ενώ μερικές γραμμές παρακάτω αναφέρει ρητά πως δεν μπορεί να βρεθεί εργασία στη χώρα των 1.240.000 ανέργων. Τους πετάει στα μούτρα πως δεν υπάρχει δυνατότητα στέγασής τους από το ελληνικό κράτος. Και μετά από όλα αυτά τους καλεί να αιτηθούν ένα έγγραφο που τους αφαιρεί τη δυνατότητα να μεταβούν σε άλλη χώρα τηε ΕΕ και να εγκατασταθούν εκεί. Ξεχνάει πως η Ελλάδα λαμβάνει εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρώ από την ΕΕ που διατίθενται για στρατιωτικοποίηση των συνόρων και στρατόπεδα συγκέντρωσης και τίποτα για τις στοιχειώδεις ανάγκες των προσφύγων. Άλλωστε η Ελλάδα μόνο αυτά ενδιαφέρεται να ζητήσει και η ΕΕ κυρίως αυτά ενδιαφέρεται να χρηματοδοτήσει. Σιγά μη χαλάσουν τον ύπνο τους για να μην πεθάνουν από το κρύο κάποιες χιλιάδες άστεγοι πρόσφυγες πολέμου.

Πετρέλαιο, Σύνοδος τρόμου

Η ενέργεια είναι ένα όπλο. Και από τότε που το παγκόσμιο βιομηχανικό σύστημα πέρασε από τον άνθρακα στο πετρέλαιο (και στο φυσικό αέριο) οι χώρες που παράγουν πετρέλαιο συμμετέχουν με όλα τα μέσα σε έναν πόλεμο.

Η σύνοδος κορυφής  του ΟΠΕΚ, που ήταν να καταλήξει σε συμφωνία με τη Ρωσία για τη μείωση της παραγωγής της απέτυχε, παρά την δηλωμένη υποστήριξη  δύο μελών του ΟΠΕΚ μεγάλου ειδικού βάρους, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα. Έτσι, η αυριανή Ολομέλεια  δεν θα πάρει κατά τα φαινόμενα καμία νέα απόφαση. Ωστόσο, η κατάσταση στην αγορά από την πλευρά των παραγωγών είναι ανησυχητική: οι τιμές του πετρελαίου έπεσαν κατακόρυφα (από τα 100 και πάνω δολάρια το βαρέλι, στα μόλις 74 για την ποιότητα WTI), οι προβλέψεις για ζήτηση σε ελαφρά μείωση (-200 000 βαρέλια την ημέρα λιγότερα, το 2015, δεδομένου ότι η παγκόσμια οικονομία δεν αναπτύσσεται), η παραγωγή αυξήθηκε  λόγω του σχιστολιθικού πετρελαίου στις ΗΠΑ και στην μέτρια επιστροφή στην παραγωγή χωρών κατεστραμένων όπως το Ιράκ και η Λιβύη (μέλη του ΟΠΕΚ).

Η Σαουδική Αραβία, που εξακολουθεί να θεωρείται ως ο παίκτης που μπορεί να αποφασίζει την τάση της αγοράς, αρνείται να μειώσει την παραγωγή της, συνεχίζοντας έτσι τη συμπίεση των τιμών. Για ποιο λόγο το κάνει; Από μια αυστηρά οικονομική πλευρά αυτή η επιλογή δεν έχει νόημα, γεωπολιτικά αντίθετα υπάρχει μια εξήγηση αρκετά εύκολη, αλλά τρομακτικά ατελής: εάν η τιμή εξακολουθήσει να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα αυτό θα είναι καταστροφικό για τρεις μεγάλους αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως η Ρωσία, η Βενεζουέλα και το «σιιτικό Ιράν (ο ορκισμένος εχθρός των Σαουδαράβων,των ηγετών του σουνίτικου φονταμενταλισμού).

Η Ρωσία από μόνη της παράγει περισσότερα από 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, η Σαουδική Αραβία περίπου 9,6 εκατ. και η Βενεζουέλα – αν και παράγει μόνο 2,3 εκατομμύρια - εξακολουθεί να έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Η πρόταση της Ρωσίας που δεν είναι μέλος του παγκόσμιου καρτέλ πετρελαίου, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν να μειώσει την παραγωγή της κατά 300 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, εάν ο ΟΠΕΚ τη μείωνε κατά 1,4 εκατομμύρια βαρέλια. Στην καλύτερη περίπτωση, η περικοπή μπορεί να ήταν ένα εκατομμύριο αντί για τα σχεδόν δύο της ρωσικής πρότασης, κάτι που δεν θα ανέβαζε αρκετά τις τιμές του πετρελαίου. Οι τρέχουσες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μια σταθερή υπερπαραγωγή του πετρελαίου κατά περίπου 2 εκατομμύρια βαρέλια (η αγορά αυτή βασίζεται σε οριακές διαφορές μεταξύ  προσφοράς και ζήτησης, ώστε ακόμη και ένα εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα λιγότερο ή περισσότερο να μπορεί να κάνει μια μεγάλη διαφορά στην τιμή).

Από την άλλη πλευρά, οι χώρες εκτός ΟΠΕΚ αύξησαν την παραγωγή τους φέτος ακριβώς κατά 2 εκατομμύρια βαρέλια, με τις ΗΠΑ να έχουν επιστρέψει μετά από δεκαετίες και να παράγουν περίπου 9 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα και να ανακοινώνουν μια αύξηση στην εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι μια άλλη επιλογή οικονομικά ανεξήγητη, αν πιστέψουμε ότι η παραγωγή των ΗΠΑ υπακούει σε μια «πολιτική εντολή», αφού το κόστος εξόρυξης του σχιστολιθικού είναι πολύ υψηλό και ήδη ασύμφορο (γύρω στα 70 δολάρια το βαρέλι, επικίνδυνα κοντά στο όριο της τιμής του πετρελαίου τις τελευταίες εβδομάδες).

Πρέπει, ωστόσο, να πάρουμε υπόψη μας ότι όλες οι εταιρείες πετρελαιοειδών που δραστηριοποιούνται στον τομέα του σχιστολιθικού είναι 100% ιδιωτικές οπότε  ακολουθούν μια λογική ατομικιστική  μεγιστοποίησης των κερδών  ακόμη και αν – σε γενικές γραμμές  η έρευνα αυτή  ίσως να είναι αυτοκαταστροφική μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα :

Η Devon Energy, η οποία άντλησε το τρίτο τρίμηνο κατά μέσο όρο 136 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, ανακοίνωσε μια αύξηση 25% το 2015, η Continental Resources, με 128 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, μία αύξηση της τάξης του 29%, η  Pioneer, με 293 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα μια αύξηση της παραγωγής της κατά 21%. Και η Halcon, αν και μείωσε τις εγκαταστάσεις της από 11 σε 6 , εκτιμάται ότι θα αυξήσει την παραγωγή της για το επόμενο έτος κατά  20%.

Επιπλέον. Όπως εξηγεί το πρακτορείο Bloomberg, πολλές από αυτές τις εταιρείες είναι καταχρεωμένες ( για να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις τους δανείστηκαν διαθέτοντας στην αγορά εταιρικά χρεόγραφα, και τώρα θα πρέπει ταυτόχρονα να εξυπηρετούν τα παλιά δάνεια, να καταβάλουν τους τόκους για αυτά τα περιουσιακά τους στοιχεία και να χρηματοδοτήσουν νέα, οπότε θα πρέπει να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο πετρέλαιο, τώρα). Όπως εξηγεί ο Μαρξ, αν όλοι κάνουν το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή, αυξάνοντας την προσφορά σε μια ήδη κορεσμένη αγορά, η τιμή του θα συνεχίσει να πέφτει. Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλά για μια γεωπολιτική επιλογή, αλλά κυρίως για μια παράλογη και αντιοικονομική επικράτηση των ιδιωτικών συμφερόντων (με την κυριολεκτική έννοια του όρου: των ατομικών).

Αντίθετα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η Σαουδική Αραβία δεν είναι διατεθειμένη να μειώσει την παραγωγή της,αν δεν κάνουν το ίδιο, και οι Ηνωμένες Πολιτείες (οι οποίες, όπως είπαμε πριν, το αμερικανικό δημόσιο δεν έχει τον έλεγχο των εταιρειών παραγωγής ) και επομένως, η μείωση της τιμής κάτω από το κόστος παραγωγής είναι ο μόνος "πειστικός" τρόπος για να επιτευχθεί ο στόχος. Αρα, από  την άποψη αυτή, είναι ένα παιχνίδι για τρεις και όχι για δύο (φιλοαμερικανοί εναντίον αντιαμερικανών).

Παρά τις άγριες διχογνωμίες, στην πραγματικότητα, οι χώρες του ΟΠΕΚ έχουν ένα κοινό στόχο ανεξάρτητα από τη θέληση τους: να μην επιτρέψουν στις ΗΠΑ να αναλάβει και την ηγεσία της παγκόσμιας αγοράς μαύρου χρυσού. Έτσι, μια μείωση της παραγωγής θα μπορούσε  να συμφέρει και τους Σαουδάραβες. Ανώνυμες πηγές, "κοντά στον ΟΠΕΚ", αναφέρουν ότι αύριο ίσως να υπάρξει  κάποια συμφωνία , εξαιρουμένου του Ιράκ, του Ιράν και της Λιβύης. Τρεις χώρες που όλες μαζί εξάγουν μόλις 7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα - 30% λιγότερο από ό, τι τις καλές εποχές - και οι οποίες αντιμετωπίζουν διαφορετικού τύπου κρίσεις η καθεμία τους (από οικονομική μέχρι  στρατιωτική), αλλά όλες πολύ σοβαρές.

Και εδώ πολύ σύντομα θα υπάρξουν προβλήματα. Το Ιράκ θα κλείσει το 2014 με ένα μέσο όρο 3,2 εκατομμύρια βαρέλια, αν και το Isis ελέγχει τμήμα του εδάφους της και των πετρελαιοπηγών. Αλλά σκοπεύει να διπλασιάσει το ποσοστό αυτό μέσα σε τρία χρόνια, διαταράσσοντας την ισορροπία που με τόσο κόπο επιτεύχθηκε στο καρτέλ πετρελαίου και τις αγορές.

Το Ιράν, από την πλευρά του, έχει μειώσει την παραγωγή (από 3.6000000 σε 2.8000000 βαρέλια), εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων (που μόνο ένα μέρος τους το απορρόφησε η αύξηση της ζήτησης από την Κίνα). Αλλά αν ήταν να επιτευχθεί κάποια συμφωνία για το πυρηνικό, η Τεχεράνη θα απαιτήσει να επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, μια ενδεχόμενη μείωση της παραγωγής πετρελαίου  θα αφορούσε μόνο δέκα χώρες και θα έχει μικρή επίδραση στις τιμές μεσοπρόθεσμα. Αν και η συνολική παραγωγή του αργού πετρελαίου έχει σταθεροποιηθεί  εδώ και αρκετά χρόνια γύρω στα 90 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, και παρά το ότι είναι ένας πόρος που δεν μπορεί να αναπαραχθεί και ορισμένες χώρες εδώ και πολύ καιρό έχουν ξεπεράσει το ανώτατο επίπεδο άντλησης των κοιτασμάτων τους, παρά το ότι μια ολοένα και μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου αντλείται από  "μη συμβατικά κοιτάσματα" και πολύ περιορισμένης διάρκειας, οι προβλέψεις για τις τιμές του πετρελαίου δείχνουν προς τα κάτω τουλάχιστον για τα επόμενα 4-5 χρόνια. Αν η  πραγματική οικονομία παγκόσμια, δεν αναπτυχθεί με ταχύτερους ρυθμούς από ό, τι η εξοικονόμηση ενέργειας, στην πραγματικότητα, η ζήτηση δεν μπορεί να αυξηθεί και, επομένως, να επηρεάσει τις τιμές του.

Θα καταφέρουν οι "αντιαμερικανικές" χώρες να αντέξουν όλο αυτό το διάστημα; Η Ρωσία, όπως είδαμε χθες, επέλεξε να φορτώσει στο δολάριο πολλές από τις αρνητικές επιπτώσεις της παρατεταμένης πτώσης των τιμών (-30% της τιμής του πετρελαίου, στην οποία προστίθεται μια ακόμα υποτίμηση του ρουβλίου κατά 30%). Η Βενεζουέλα και το Ιράν θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, αλλά με πολύ μεγαλύτερα ρίσκα (είναι μικρότερες χώρες και στρατιωτικά δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνη της Ρωσίας, και ως εκ τούτου πιο αδύναμες απέναντι στην αμερικανική επιθετικότητα). Είδικά η Βενεζουέλα υπό την ηγεσία του Maduro με μια  πλειοψηφία όλο και πιο περιορισμένη.

Αν η τιμή του πέσει κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι χρεοκοπεί συνολικά ο τομέας του σχιστολιθικού πετρελαίου των ΗΠΑ, αλλά με χρεοκοπία κινδυνεύουν  και ορισμένες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες .Θα επιβιώσει η Σαουδική Αραβία, και  θα κερδίσει η Κίνα . Κρατώντας τις τιμές ανάμεσα στα 70 και 80 δολάρια - η πρώτη εγγυάται την επιβίωση του σχιστολιθικού πετρελαίου των ΗΠΑ, η δεύτερη θα πλήξει σοβαρά τις χώρες που η Ουάσινγκτον θέλει να λυγίσει – αυτό είναι το κοινό στοίχημα  ΗΠΑ και Σαουδαράβων. Οσο για το δολάριο: θα μπορέσει να διατηρήσει την παγκόσμια αξιοπιστία του ως νόμισμα, αν οι περισσότερες από τις συναλλαγές για τις πρώτες ύλες δεν θα γίνονται πλέον υπό τον έλεγχό του;

Κατά συνέπεια, το παιχνίδι είναι πολύ επικίνδυνο, ειδικά επειδή θα πρέπει να παιχτεί αρκετά γρήγορα.

[--->]