Πετρέλαιο, Σύνοδος τρόμου



Η ενέργεια είναι ένα όπλο. Και από τότε που το παγκόσμιο βιομηχανικό σύστημα πέρασε από τον άνθρακα στο πετρέλαιο (και στο φυσικό αέριο) οι χώρες που παράγουν πετρέλαιο συμμετέχουν με όλα τα μέσα σε έναν πόλεμο.

Η σύνοδος κορυφής  του ΟΠΕΚ, που ήταν να καταλήξει σε συμφωνία με τη Ρωσία για τη μείωση της παραγωγής της απέτυχε, παρά την δηλωμένη υποστήριξη  δύο μελών του ΟΠΕΚ μεγάλου ειδικού βάρους, όπως το Ιράν και η Βενεζουέλα. Έτσι, η αυριανή Ολομέλεια  δεν θα πάρει κατά τα φαινόμενα καμία νέα απόφαση. Ωστόσο, η κατάσταση στην αγορά από την πλευρά των παραγωγών είναι ανησυχητική: οι τιμές του πετρελαίου έπεσαν κατακόρυφα (από τα 100 και πάνω δολάρια το βαρέλι, στα μόλις 74 για την ποιότητα WTI), οι προβλέψεις για ζήτηση σε ελαφρά μείωση (-200 000 βαρέλια την ημέρα λιγότερα, το 2015, δεδομένου ότι η παγκόσμια οικονομία δεν αναπτύσσεται), η παραγωγή αυξήθηκε  λόγω του
σχιστολιθικού πετρελαίου στις ΗΠΑ και στην μέτρια επιστροφή στην παραγωγή χωρών κατεστραμένων όπως το Ιράκ και η Λιβύη (μέλη του ΟΠΕΚ).

Η Σαουδική Αραβία, που εξακολουθεί να θεωρείται ως ο παίκτης που μπορεί να αποφασίζει την τάση της αγοράς, αρνείται να μειώσει την παραγωγή της, συνεχίζοντας έτσι τη συμπίεση των τιμών. Για ποιο λόγο το κάνει; Από μια αυστηρά οικονομική πλευρά αυτή η επιλογή δεν έχει νόημα, γεωπολιτικά αντίθετα υπάρχει μια εξήγηση αρκετά εύκολη, αλλά τρομακτικά ατελής: εάν η τιμή εξακολουθήσει να παραμένει σε χαμηλά επίπεδα αυτό θα είναι καταστροφικό για τρεις μεγάλους αντιπάλους των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως η Ρωσία, η Βενεζουέλα και το «σιιτικό Ιράν (ο ορκισμένος εχθρός των Σαουδαράβων,των ηγετών του σουνίτικου φονταμενταλισμού).

Η Ρωσία από μόνη της παράγει περισσότερα από 10 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, η Σαουδική Αραβία περίπου 9,6 εκατ. και η Βενεζουέλα – αν και παράγει μόνο 2,3 εκατομμύρια - εξακολουθεί να έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο. Η πρόταση της Ρωσίας που δεν είναι μέλος του παγκόσμιου καρτέλ πετρελαίου, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν να μειώσει την παραγωγή της κατά 300 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, εάν ο ΟΠΕΚ τη μείωνε κατά 1,4 εκατομμύρια βαρέλια. Στην καλύτερη περίπτωση, η περικοπή μπορεί να ήταν ένα εκατομμύριο αντί για τα σχεδόν δύο της ρωσικής πρότασης, κάτι που δεν θα ανέβαζε αρκετά τις τιμές του πετρελαίου. Οι τρέχουσες εκτιμήσεις κάνουν λόγο για μια σταθερή υπερπαραγωγή του πετρελαίου κατά περίπου 2 εκατομμύρια βαρέλια (η αγορά αυτή βασίζεται σε οριακές διαφορές μεταξύ  προσφοράς και ζήτησης, ώστε ακόμη και ένα εκατομμύριο βαρέλια την ημέρα λιγότερο ή περισσότερο να μπορεί να κάνει μια μεγάλη διαφορά στην τιμή).

Από την άλλη πλευρά, οι χώρες εκτός ΟΠΕΚ αύξησαν την παραγωγή τους φέτος ακριβώς κατά 2 εκατομμύρια βαρέλια, με τις ΗΠΑ να έχουν επιστρέψει μετά από δεκαετίες και να παράγουν περίπου 9 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα και να ανακοινώνουν μια αύξηση στην εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή είναι μια άλλη επιλογή οικονομικά ανεξήγητη, αν πιστέψουμε ότι η παραγωγή των ΗΠΑ υπακούει σε μια «πολιτική εντολή», αφού το κόστος εξόρυξης του σχιστολιθικού είναι πολύ υψηλό και ήδη ασύμφορο (γύρω στα 70 δολάρια το βαρέλι, επικίνδυνα κοντά στο όριο της τιμής του πετρελαίου τις τελευταίες εβδομάδες).

Πρέπει, ωστόσο, να πάρουμε υπόψη μας ότι όλες οι εταιρείες πετρελαιοειδών που δραστηριοποιούνται στον τομέα του σχιστολιθικού είναι 100% ιδιωτικές οπότε  ακολουθούν μια λογική ατομικιστική  μεγιστοποίησης των κερδών  ακόμη και αν – σε γενικές γραμμές  η έρευνα αυτή  ίσως να είναι αυτοκαταστροφική μακροπρόθεσμα. Για παράδειγμα :

Η Devon Energy, η οποία άντλησε το τρίτο τρίμηνο κατά μέσο όρο 136 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, ανακοίνωσε μια αύξηση 25% το 2015, η Continental Resources, με 128 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα, μία αύξηση της τάξης του 29%, η  Pioneer, με 293 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα μια αύξηση της παραγωγής της κατά 21%. Και η Halcon, αν και μείωσε τις εγκαταστάσεις της από 11 σε 6 , εκτιμάται ότι θα αυξήσει την παραγωγή της για το επόμενο έτος κατά  20%.

Επιπλέον. Όπως εξηγεί το πρακτορείο Bloomberg, πολλές από αυτές τις εταιρείες είναι καταχρεωμένες ( για να χρηματοδοτήσουν τις επενδύσεις τους δανείστηκαν διαθέτοντας στην αγορά εταιρικά χρεόγραφα, και τώρα θα πρέπει ταυτόχρονα να εξυπηρετούν τα παλιά δάνεια, να καταβάλουν τους τόκους για αυτά τα περιουσιακά τους στοιχεία και να χρηματοδοτήσουν νέα, οπότε θα πρέπει να πουλήσουν όσο το δυνατόν περισσότερο πετρέλαιο, τώρα). Όπως εξηγεί ο Μαρξ, αν όλοι κάνουν το ίδιο πράγμα την ίδια στιγμή, αυξάνοντας την προσφορά σε μια ήδη κορεσμένη αγορά, η τιμή του θα συνεχίσει να πέφτει. Δεν πρόκειται, λοιπόν, απλά για μια γεωπολιτική επιλογή, αλλά κυρίως για μια παράλογη και αντιοικονομική επικράτηση των ιδιωτικών συμφερόντων (με την κυριολεκτική έννοια του όρου: των ατομικών).

Αντίθετα, σε παγκόσμιο επίπεδο, η Σαουδική Αραβία δεν είναι διατεθειμένη να μειώσει την παραγωγή της,αν δεν κάνουν το ίδιο, και οι Ηνωμένες Πολιτείες (οι οποίες, όπως είπαμε πριν, το αμερικανικό δημόσιο δεν έχει τον έλεγχο των εταιρειών παραγωγής ) και επομένως, η μείωση της τιμής κάτω από το κόστος παραγωγής είναι ο μόνος "πειστικός" τρόπος για να επιτευχθεί ο στόχος. Αρα, από  την άποψη αυτή, είναι ένα παιχνίδι για τρεις και όχι για δύο (φιλοαμερικανοί εναντίον αντιαμερικανών).

Παρά τις άγριες διχογνωμίες, στην πραγματικότητα, οι χώρες του ΟΠΕΚ έχουν ένα κοινό στόχο ανεξάρτητα από τη θέληση τους: να μην επιτρέψουν στις ΗΠΑ να αναλάβει και την ηγεσία της παγκόσμιας αγοράς μαύρου χρυσού. Έτσι, μια μείωση της παραγωγής θα μπορούσε  να συμφέρει και τους Σαουδάραβες. Ανώνυμες πηγές, "κοντά στον ΟΠΕΚ", αναφέρουν ότι αύριο ίσως να υπάρξει  κάποια συμφωνία , εξαιρουμένου του Ιράκ, του Ιράν και της Λιβύης. Τρεις χώρες που όλες μαζί εξάγουν μόλις 7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα - 30% λιγότερο από ό, τι τις καλές εποχές - και οι οποίες αντιμετωπίζουν διαφορετικού τύπου κρίσεις η καθεμία τους (από οικονομική μέχρι  στρατιωτική), αλλά όλες πολύ σοβαρές.

Και εδώ πολύ σύντομα θα υπάρξουν προβλήματα. Το Ιράκ θα κλείσει το 2014 με ένα μέσο όρο 3,2 εκατομμύρια βαρέλια, αν και το Isis ελέγχει τμήμα του εδάφους της και των πετρελαιοπηγών. Αλλά σκοπεύει να διπλασιάσει το ποσοστό αυτό μέσα σε τρία χρόνια, διαταράσσοντας την ισορροπία που με τόσο κόπο επιτεύχθηκε στο καρτέλ πετρελαίου και τις αγορές.

Το Ιράν, από την πλευρά του, έχει μειώσει την παραγωγή (από 3.6000000 σε 2.8000000 βαρέλια), εξαιτίας των δυτικών κυρώσεων (που μόνο ένα μέρος τους το απορρόφησε η αύξηση της ζήτησης από την Κίνα). Αλλά αν ήταν να επιτευχθεί κάποια συμφωνία για το πυρηνικό, η Τεχεράνη θα απαιτήσει να επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, μια ενδεχόμενη μείωση της παραγωγής πετρελαίου  θα αφορούσε μόνο δέκα χώρες και θα έχει μικρή επίδραση στις τιμές μεσοπρόθεσμα. Αν και η συνολική παραγωγή του αργού πετρελαίου έχει σταθεροποιηθεί  εδώ και αρκετά χρόνια γύρω στα 90 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, και παρά το ότι είναι ένας πόρος που δεν μπορεί να αναπαραχθεί και ορισμένες χώρες εδώ και πολύ καιρό έχουν ξεπεράσει το ανώτατο επίπεδο άντλησης των κοιτασμάτων τους, παρά το ότι μια ολοένα και μεγαλύτερη ποσότητα πετρελαίου αντλείται από  "μη συμβατικά κοιτάσματα" και πολύ περιορισμένης διάρκειας, οι προβλέψεις για τις τιμές του πετρελαίου δείχνουν προς τα κάτω τουλάχιστον για τα επόμενα 4-5 χρόνια. Αν η  πραγματική οικονομία παγκόσμια, δεν αναπτυχθεί με ταχύτερους ρυθμούς από ό, τι η εξοικονόμηση ενέργειας, στην πραγματικότητα, η ζήτηση δεν μπορεί να αυξηθεί και, επομένως, να επηρεάσει τις τιμές του.

Θα καταφέρουν οι "αντιαμερικανικές" χώρες να αντέξουν όλο αυτό το διάστημα; Η Ρωσία, όπως είδαμε χθες, επέλεξε να φορτώσει στο δολάριο πολλές από τις αρνητικές επιπτώσεις της παρατεταμένης πτώσης των τιμών (-30% της τιμής του πετρελαίου, στην οποία προστίθεται μια ακόμα υποτίμηση του ρουβλίου κατά 30%). Η Βενεζουέλα και το Ιράν θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο, αλλά με πολύ μεγαλύτερα ρίσκα (είναι μικρότερες χώρες και στρατιωτικά δεν μπορούν να συγκριθούν με εκείνη της Ρωσίας, και ως εκ τούτου πιο αδύναμες απέναντι στην αμερικανική επιθετικότητα). Είδικά η Βενεζουέλα υπό την ηγεσία του Maduro με μια  πλειοψηφία όλο και πιο περιορισμένη.

Αν η τιμή του πέσει κάτω από τα 70 δολάρια το βαρέλι χρεοκοπεί συνολικά ο τομέας του σχιστολιθικού πετρελαίου των ΗΠΑ, αλλά με χρεοκοπία κινδυνεύουν  και ορισμένες πετρελαιοπαραγωγικές χώρες .Θα επιβιώσει η Σαουδική Αραβία, και  θα κερδίσει η Κίνα . Κρατώντας τις τιμές ανάμεσα στα 70 και 80 δολάρια - η πρώτη εγγυάται την επιβίωση του σχιστολιθικού πετρελαίου των ΗΠΑ, η δεύτερη θα πλήξει σοβαρά τις χώρες που η Ουάσινγκτον θέλει να λυγίσει – αυτό είναι το κοινό στοίχημα  ΗΠΑ και Σαουδαράβων. Οσο για το δολάριο: θα μπορέσει να διατηρήσει την παγκόσμια αξιοπιστία του ως νόμισμα, αν οι περισσότερες από τις συναλλαγές για τις πρώτες ύλες δεν θα γίνονται πλέον υπό τον έλεγχό του;

Κατά συνέπεια, το παιχνίδι είναι πολύ επικίνδυνο, ειδικά επειδή θα πρέπει να παιχτεί αρκετά γρήγορα.

Απεργούμε

Σε απεργία οι επιστρατευμένοι της ΔΕΗ στη μονάδα του Λαυρίου

Ελλάδα-Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στον ΑΗΣ ΛΑΥΡΙΟΥ διαφοροποιούνται από την απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ και δηλώνουν πως "δεν υποτάσσονται, καλώντας όλους τους συναδέλφους να παραβλέψουν την πολιτική επιστράτευση που επέβαλαν οι πολιτικές δυνάμεις κατοχής, να δείξουν ανυπακοή και να κατέβουν στην πορεία, απεργώντας κατά των άγριων αντιλαϊκων μέτρων". 

"Ποιος αγώνας κερδήθηκε χωρίς ρίσκο;" επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους. Ήδη το Δ.Σ της Ένωσης Προσωπικού Σταθμού Παραγωγής ΔΕΗ ΑΗΣ Λαυρίου έχει δηλώσει απεργία.
Υπενθυμίζεται πως η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ στηρίζει, αλλά δεν συμμετέχει στην σημερινή απεργία. Την απόφαση για μη συμμετοχή έλαβε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας.

Η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ ζητά άρση της επιστράτευσης που επέβαλε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλιο, με προσφυγή που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου οι εργαζόμενοι να συμμετάσχουν στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης.

Σύμφωνα με την προσφυγή της ΓΕΝΟΠ και άλλων τριών εργαζόμενων στην ΔΕΗ η παρατεινόμενη ισχύς της επιστράτευσης παραβιάζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας.
[--->]
Σε απεργία οι επιστρατευμένοι της ΔΕΗ στη μονάδα του Λαυρίου Ελλάδα Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ στον ΑΗΣ ΛΑΥΡΙΟΥ διαφοροποιούνται από την απόφαση της πλειοψηφίας της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ και δηλώνουν πως "δεν υποτάσσονται, καλώντας όλους τους συναδέλφους να παραβλέψουν την πολιτική επιστράτευση που επέβαλαν οι πολιτικές δυνάμεις κατοχής, να δείξουν ανυπακοή και να κατέβουν στην πορεία, απεργώντας κατά των άγριων αντιλαϊκων μέτρων".    "Ποιος αγώνας κερδήθηκε χωρίς ρίσκο;" επισημαίνουν στην ανακοίνωσή τους. Ήδη το Δ.Σ της Ένωσης Προσωπικού Σταθμού Παραγωγής ΔΕΗ ΑΗΣ Λαυρίου έχει δηλώσει απεργία.



Υπενθυμίζεται πως η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ στηρίζει, αλλά δεν συμμετέχει στην σημερινή απεργία. Την απόφαση για μη συμμετοχή έλαβε η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας.

Η ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ ζητά άρση της επιστράτευσης που επέβαλε η κυβέρνηση τον περασμένο Ιούλιο, με προσφυγή που κατέθεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, προκειμένου οι εργαζόμενοι να συμμετάσχουν στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης.

Σύμφωνα με την προσφυγή της ΓΕΝΟΠ και άλλων τριών εργαζόμενων στην ΔΕΗ η παρατεινόμενη ισχύς της επιστράτευσης παραβιάζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. - See more at: http://stokokkino.gr/article/1000000000000921/Se-apergia-oi-epistrateumenoi-tis-DEI-sti-monada-tou-Lauriou#sthash.kfAO0MZu.dpuf

Σκουριές: Ομίχλη, από δακρυγόνα και δημοτικά συμβούλια

Του Νίκου Αναστασιάδη, μέλους της Επιτροπής Αγώνα Θεσ/νίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού
1966879_10201955833576402_9177423673103635178_n 
 Σκηνικό από ταινία του Αγγελόπουλου έστησε η εταιρία security της Eldorado Gold (εεμ, συγγνώμη, η Ελληνική Αστυνομία) στις Σκουριές την Κυριακή 23/11, χρησιμοποιώντας τα δακρυγόνα σαν μηχανήματα τεχνητού καπνού.

 Η χτεσινή πορεία στο βουνό ήταν η μαζικότερη του τελευταίου διαστήματος, δείχνοντας ότι ο κόσμος δεν τα έχει παρατήσει παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα, ότι το κίνημα κρατάει, και η μάχη συνεχίζεται. Πολλοί κατά καιρούς έχουν βιαστεί να «θάψουν» αυτό τον αγώνα, αλλά κάθε φορά ο κόσμος τους διαψεύδει. Παρά τον πόλεμο που έχουν δεχτεί κάτοικοι και αλληλέγγυοι σε όλα τα επίπεδα το προηγούμενο διάστημα, τέσσερα λεωφορεία από Θεσσαλονίκη και Ξάνθη, καθώς και πάνω από 200 αυτοκίνητα, συνολικά πάνω από 1.200 άτομα ξεκίνησαν από την Ιερισσό, πέρασαν από τη Μεγάλη Παναγιά μέχρι να φτάσουν (ξανά) στις Σκουριές.
Δείτε φωτογραφίες από την πορεία εδώ:https://www.facebook.com/media/set/?set=a.736457393096020.1073741848.183601428381622&type=1
http://alterthess.gr/content/fotoreportaz-apo-ton-mario-lolo-ton-dimitri-tosidi-kai-ton-kostantino-tsakalidi?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook
Δείτε βίντεο από την πορεία εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=t8FfiJi5ZG4&list=UU0KjW4ky0LEVTMtElIvutBQ
http://www.youtube.com/watch?v=SiXWHwNvZuA
Το κλίμα ήταν για άλλη μια φορά ζεστό, αλλά και με προβληματισμό για τα επόμενα βήματα. Αυτή τη φορά ο κόσμος που συμμετείχε ήταν προετοιμασμένος για τους κινδύνους της καταστολής, ενώ ήταν μικρότερη η παρουσία παιδιών και ηλικιωμένων. Πολύ θετική ήταν η παρουσία αγωνιστών από άλλα κινήματα όπως οι απολυμένοι σχολικοί φύλακες και οι καθαρίστριες του ΥΠ.ΟΙΚ. που συμμετείχαν με τις σημαίες και τα διακριτικά τους, δείχνοντάς τι σημαίνει αλληλεγγύη στην πράξη.

Πως θα προχωρήσουμε

Από την πλευρά της κυβέρνησης φάνηκε ότι τους έχουν τελειώσει τα καρότα και κατά συνέπεια εφαρμόζουν πια μόνο τα μαστίγια. Άφθονα ΜΑΤ, πλήρως εξοπλισμένα και με πλεόνασμα σε δακρυγόνα (όπως «πλήρως εξοπλισμένα» είναι… τα σχολεία μας ας πούμε) ανέλαβαν για άλλη μια φορά να προστατέψουν μια καταστροφική και παράνομη «επένδυση» από την οργή των κατοίκων.
Παρά τα πολλά χημικά που δεχτήκαμε, ο κόσμος δεν έφυγε από το σημείο για 3 ώρες. Για άλλη μια φορά έγινε φανερό ότι μόνο μέσω της βίας και της καταστολής μπορεί να εφαρμόζεται το σχέδιο της «επένδυσης». Ταυτόχρονα όμως στον απολογισμό της πορείας πρέπει να πούμε ότι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι σε αυτή τη φάση που βρισκόμαστε, δεν υπάρχει τρόπος να νικήσουμε «στρατιωτικά» την εταιρία.

Ο πετροπόλεμος με τα ΜΑΤ, παρόλο που στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν δημιούργησε σοβαρά θέματα (πχ συλλήψεις, κτλ) τελικά δεν πρόσφερε κάτι ιδιαίτερο. Μια δυναμική δράση, τέτοιου είδους, μπορεί να είναι πετυχημένη μόνο στο βαθμό που υιοθετείται στα πλαίσια μιας πιο συνολικής στρατηγικής, που ακολουθείται από μεγάλους αριθμούς κατοίκων της περιοχής, πραγματικά αποφασισμένων να δώσουν μάχη – με συγκεκριμένο στόχο και συγκεκριμένο σχέδιο.

Με λίγα λόγια, αν είναι να κάνουμε κάτι πρέπει να το κάνουμε σωστά. Όπως η λογική ότι μόνο με «θεσμικά μέσα» θα πετύχουμε είναι αδιέξοδη, έτσι και η λογική της αντιπαράθεσης χωρίς στόχο, μαζικότητα και αποφασιστικότητα δεν μπορεί να μας οδηγήσει στη νίκη. Χρειάζεται λοιπόν καλύτερη οργάνωση, προετοιμασία και συμμετοχή κατ’ αρχήν από την τοπική κοινωνία, αλλά και από το σύνολο του κινήματος.
 Από μια μερίδα του κινήματος η χτεσινή πορεία παρουσιάστηκε κάτι σαν «η τελική μάχη». Μια τέτοια εκτίμηση, όμως, ότι δηλαδή «τώρα είναι η ώρα της τελικής μάχης», δεν είναι σωστή. Η εταιρία προχωράει μεν, αλλά δεν έχει ξεκινήσει ακόμα την εξόρυξη. Οι αναλυτές της καταλαβαίνουν ότι το θέμα θα κριθεί σε κεντρικό επίπεδο, μια και το μόνο που τους σώζει αυτή τη στιγμή είναι η στήριξη που έχουν από την κυβέρνηση και το κράτος. Καταλαβαίνουν λοιπόν ότι αν μετά τις επόμενες εκλογές δεν έχουν μια φιλική κυβέρνηση μαζί τους, δεν θα είναι εύκολο να προχωρήσουν. Και για αυτό δεν έχουν ρίξει ακόμα το «χοντρό χρήμα».

Από την πλευρά του κινήματος, χρειάζεται να συνεχιστεί αμείωτα η πίεση σε όλα τα επίπεδα, μαζί με την προετοιμασία για την επόμενη φάση. Όσο λάθος είναι να σταματήσουν οι κινητοποιήσεις και να περιμένουμε παθητικά μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να μας λύσει τα προβλήματα, άλλο τόσο λάθος είναι να μην δούμε την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε την αλλαγή των συνθηκών στο βαθμό που φύγει η τωρινή κυβέρνηση για να διώξουμε μαζί της και την Eldorado.

Σημαντική αλλά ανεπαρκής η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου

Αυτές τις μέρες είχαμε και την πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αριστοτέλη σχετικά με την εξορυκτική δραστηριότητα. Μετά την εκπαραθύρωση του Πάχτα όλος ο κόσμος περιμένει να δει τη στάση του νέου Δημάρχου Γ. Μίχου και των νέων δημοτικών συμβούλων. Στη συνεδρίαση αυτή από τη μια καταγράφηκε η θέση της νέα πλειοψηφίας του Δήμου ενάντια στην επέκταση της μεταλλευτικής δραστηριότητας (δηλαδή ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές) και ανακοινώθηκε η διακοπή των οικονομικών συναλλαγών με την Eldorado Gold (που ήταν τεράστια επί Πάχτα) [διαβάστε το ψήφισμα εδώ: 1]. Αυτά τα βήματα είναι σημαντικά γιατί αλλάζουν την εικόνα του Δήμου-παραμάγαζο της εταιρίας που υπήρχε μέχρι τώρα.
Από την άλλη, η απόφαση που πάρθηκε από το Δήμο Αριστοτέλη είναι πολύ πιο «light» από άλλες αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων της ευρύτερης περιοχής [2]. Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει μια σειρά από «προβληματικά» σημεία:
  • Υπάρχει μια διαρκής επιμονή να δηλώνεται ότι η ακύρωση της «επένδυσης» δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου. Σαν σχόλιο σ’ αυτό θα λέγαμε πως «ναι, δεν είναι αρμοδιότητα των πολιτών να πιάνουν εγκληματίες, αλλά αν κάποιος πάει να σε δολοφονήσει προφανώς και θα αμυνθείς, και ας μην είναι αρμοδιότητα σου!»
  • Δεν γίνεται καμία αναφορά στον αγώνα των κατοίκων!!!
  • Μιλάει για το «δικαίωμα στην ελεύθερη επιλογή επαγγέλματος». Αυτό όμως ακούγεται σαν κοροϊδία. Από τη στιγμή που παλεύουμε για την ακύρωση της επένδυσης θα καταργηθούν προφανώς οι θέσεις εργασίας της Eldorado. Γι’ αυτό θα πρέπει το κίνημα να προβάλει μια εναλλακτική πρόταση για το πώς θα δουλέψουν οι άνθρωποι της περιοχής
  • Ο αποχαρακτηρισμός όλης της περιοχής από μεταλλευτική (που είναι πάγιο αίτημα του κινήματος) γίνεται «αποχαρακτηρισμός περιοχών… με προτεραιότητα σε εκτάσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν είτε τουριστικά είτε στον πρωτογενή τομέα». Δηλαδή, πώς το καταλαβαίνει το θέμα το δημοτικό συμβούλιο; Από πάνω θα δουλεύει το μεταλλείο και από κάτω θα αποχαρακτηριστούν κάποιες περιοχές για να γίνουν καλλιεργήσιμα χωράφια; Εξάλλου, οι περιοχές που σχεδιάζεται η εξόρυξη ήταν δάσος, άρα δεν έχουν τουριστική ή αγροτική χρήση. Τι εξυπηρετεί λοιπόν μια τέτοια απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο;
Είναι εντελώς παράλογο στο κέντρο του αγώνα, σε μια κρίσιμη φάση για το κίνημα, ο Δήμαρχος κατά της εξόρυξης χρυσού να μασάει τα λόγια του. Αντί να βγει με μια μαχητική στάση και να μπει μπροστά για να σταματήσει η καταστροφή του Δήμου του, ο νέος Δήμαρχος επιμένει να κρατάει μια μεσοβέζικη και μετριοπαθή στάση επιβάλλοντας τις παραπάνω διατυπώσεις.

Με αυτό τον τρόπο όμως δεν βοηθάει αλλά απογοητεύει το κίνημα. Τόσο δύσκολο θα ήταν δηλαδή να βγει και να πει: «Να ξέρετε ότι παρόλο που η Eldorado έχει άδεια από την κυβέρνηση, που είναι σύμμαχος της, εγώ και οι συμπολίτες μου θα πάμε στις Σκουριές και με στόχο να εμποδίσουμε τις μπουλντόζες να σκάψουν τον τόπο μας»[3]. Ας συγκρίνουμε την στάση του Μίχου με αυτή δημάρχων της Αριστεράς όπως του Σ. Ρούσσου στο Χαλάνδρι που δήλωσε «Δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσουμε, όποιο και αν είναι το τίμημα» και σέρνεται αυτή τη στιγμή στα δικαστήρια γιατί δεν έδωσε στο υπουργείο ονόματα εργαζομένων (στην υποτιθέμενη «αξιολόγηση») προκειμένου να απολυθούν[4].
Η ουσία του προβλήματος είναι η εξής: για να μην αποτελέσει το ψήφισμα του Δήμου «άλλο ένα ψήφισμα στο αρχείο ψηφισμάτων»[5] πρέπει ο Δήμαρχος και οι δημοτικοί σύμβουλοι να μπουν μπροστά στον αγώνα να φύγει η εταιρία. Χτες πάντως, την ώρα που οι κάτοικοι της περιοχής έτρωγαν το δακρυγόνο της αρκούδας, η απουσία του Δημάρχου ήταν για άλλη μια φορά εκκωφαντική.
Όπως και να έχει, και παρά τα προβλήματα, ο αγώνας συνεχίζεται. Κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι εύκολος, κανένας δεν μας είπε ότι θα είναι σύντομος. Μπορούμε να είμαστε σίγουροι όμως ότι δεν είναι μάταιος.
_________________________
[1] Διαβάστε το ψήφισμα εδώ: http://soshalkidiki.wordpress.com/2014/11/21/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84/
[2] Διαβάστε πχ το ψήφισμα του γειτονικού Δήμου Βόλβης εδώ: http://soshalkidiki.wordpress.com/2013/08/05/%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%8C%CE%BB%CE%B2%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CE%B3/
[3] Παράφραση της δήλωσης του Δημάρχου Αλεξανδρούπολης Λαμπάκη (που δεν είναι καν αριστερός…) στον Καναδό πρέσβη για το θέμα της εξόρυξης στο Πέραμα. Δείτε το βίντεο εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=FA02CjlZxos
[4] http://www.xekinima.org/arthra/view/article/simos-royssos-den-yparxei-periptosi-na-ypoxorisoyme/
[5] Όπως με κακεντρέχεια επισημαίνει το blog-τσιράκι της εταιρίας «Πολίτες Αριστοτέλη»
[--->]