Ενδεχόμενη παύση
πληρωμών της Ελλάδας κάνει την Ιταλία να τρέμει
 |
| Πίνακας 1 |
"Και ποιος θα ευθύνεται, εάν η διάσωση της Ελλάδας τινάξει
στον αέρα την Ιταλία;
Δεν θα ευθύνεται μόνο η Τρόικα, αλλά και οι ιταλικές
κυβερνήσεις (ο Μπερλουσκόνι αρχικά και ο Μόντι στη συνέχεια) και το Δημοκρατικό
Κόμμα και η Φόρτσα Ιταλία κυρίως, που αποδέχθηκαν τα δύο σχέδια
"διάσωσης" της Ελλάδα, και το πέρασμα του ελληνικού χρέους από τους
ισολογισμούς των ιταλικών τραπεζών στο ιταλικό Δημόσιο, και στις πλάτες των
πολιτών και το χειρότερο, αυξάνοντας το κατά δέκα φορές, από τα 4,5
δισεκατομμύρια ευρώ στα 39/40 δις και όλα αυτά προς όφελος των μεγάλων
γερμανικών, γαλλικών, βρετανικών επενδυτικών τραπεζών και των τραπεζών της
Βόρειας Αμερικής".
Μετά από μήνες καθησυχαστικών δηλώσεων ότι η Ελλάδα δεν θα
προχωρήσει σε στάση πληρωμών (σε κατάσταση αφερεγγυότητας και όχι πτώχευσης
αφού ένα κράτος δεν μπορεί να πτωχεύσει ποτέ), και ότι η Ελλάδα δεν θα έβγαινε
ποτέ από την ευρωζώνη (πριν λίγες ημέρες ο ίδιος ο Ντράγκι επανέλαβε, ότι η
ένταξη στο ευρώ είναι "αμετάκλητη"), τώρα ολοένα και μεγαλώνει ο αριθμός των αναλυτών και των σχολιαστών που κρούουν τον κώδωνα
του κινδύνου για τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει μια πιθανή στάση πληρωμών των
Αθηνών.
"Το συνολικό
δημόσιο χρέος της Ελλάδα είναι 323
δισεκατομμύρια ευρώ, εκ των οποίων μόνο το ένα πέμπτο στα χέρια τραπεζών και
ιδιωτών επενδυτών. Το ΔΝΤ κατέχει τριάντα δισεκατομμύρια (το 10 τοις εκατό), η
ΕΚΤ το 6 τοις εκατό. Το μεγαλύτερο μέρος, το 60 τοις εκατό, οι χώρες της
Ευρωζώνης: 142 δις ευρώ το EFSF και τα
υπόλοιπα 53 δισεκατομμύρια ευρώ είναι διμερή δάνεια με τις μεμονωμένες
κυβερνήσεις. Και αυτός είναι ο λόγος που μια ενδεχόμενη στάση πληρωμών θα έπαιρνε
εκρηκτικές καταστάσεις. Η χώρα με το μεγαλύτερο άνοιγμα προς την Αθήνα – ως
προς άμεσα δάνεια, μερίδιο συμμετοχής στο EFSF ,μερίδιο συμμετοχής
στην παρέμβαση της ΕΚΤ - είναι η Γερμανία με περίπου 60 δισεκατομμύρια ευρώ. Μετά , η Γαλλία
(λίγο περισσότερα από 40 δισεκατομμύρια). Η Ιταλία τρίτη, με 39
δισεκατομμύρια. " [Βλέπε παραπάνω πίνακα]
Ο Ricci κάνει κάποιους υπολογισμούς και σχολιάζει:
"Αν όμως,
αντί να υπολογίσουμε το συνολικό χρηματικό ποσό, το συσχετίσουμε με το
ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, δηλαδή το πόσο πραγματικά κόστισε στη χώρα που κατέβαλε
τα χρήματα, τότε η σειρά αλλάζει. Το 60 δισεκατομμύρια των δανείων των Γερμανών
που θα γινόντουσαν καπνός σε ενδεχόμενη στάση πληρωμών είναι το 1,9 τοις εκατό
του ΑΕΠ της Γερμανίας. Σε σύγκριση, η μικρή Σλοβενία είναι πιο εκτεθειμένη: το
2,6 τοις εκατό του ΑΕΠ της. Αλλά η πιο ανησυχητική είναι η περίπτωση της
Ιταλίας: η έκθεση της Ρώμης ισοδυναμεί με το 2,4 τοις εκατό του ακαθάριστου
εγχώριου προϊόντος. Ενδεχόμενο κραχ της Ελλάδας θα ήταν μεγάλο πλήγμα. Ειδικά
για τον αντίκτυπο που θα είχε στη δυναμική του δημόσιου χρέους της Ιταλίας, που
σήμερα αποτελεί το μεγαλύτερο σημείο τριβής μας με τις Βρυξέλλες. Σήμερα, το
ΔΝΤ υπολογίζει ότι το καθαρό ιταλικό χρέος, το 2015, θα αυξηθεί κατά 35
δισεκατομμύρια ευρώ. Με ενδεχόμενη στάση πληρωμών της Ελλάδας και τα 39 δις
ευρώ που η Ρώμη έχει καταβάλει, με διάφορες μορφές, στην Αθήνα, το καθαρό χρέος
θα εκτινασσόταν, μονομιάς, όχι στα 39, αλλά στα 74 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου,
δέκα φορές δηλαδή η τρύπα των συντάξεων. "
 |
| Πίνακας 2 |
Οι υπολογισμοί του
είναι σωστοί; Ναι είναι σωστοί.
Ο Ricci, παραλείπει
όμως να αναφέρει με ποιο τρόπο το ιταλικό κράτος βρέθηκε με ένα άνοιγμα 39/40
δις ευρώ προς την Ελλάδα. Ας το θυμηθούμε λοιπόν!
Αυτό οφείλεται στις διαβόητες διασώσεις της 2 Μαΐου 2010
(110 δισεκατομμύρια ευρώ) και του Οκτώβριου του 2011 (130 δισεκατομμύρια).
Σύμφωνα με τις προβλέψεις της τρόικας, η οποία εν τω μεταξύ είχε θέσει την
Ελλάδα υπό την προστασία της επιβάλλοντας σκληρές πολιτικές λιτότητας, η Αθήνα
θα έβγαινε από την καταστροφική ύφεση και θα επέστρεφε στην χρηματοδότηση από
τις αγορές το 2015.
Ότι η Ελλάδα κινδυνεύει, αντίθετα, με στάση πληρωμών είναι η
πιο προφανής ένδειξη ότι αυτό το σχέδιο έχει αποτύχει παταγωδώς.
Δείτε τον Πίνακα 2.
Ο πίνακας αυτός είναι μια φωτογραφία του χρέους της Ελλάδας
τον Αύγουστο του 2011, μεταξύ πρώτης και δεύτερης διάσωσης (bailout).
Εκείνη την εποχή το ελληνικό χρέος βρισκόταν σε μεγάλο βαθμό στα χέρια
επενδυτικών τραπεζών και ιδιωτικών hedge
funds. Κατά κύριο λόγο γαλλικών, γερμανικών και αγγλικών. Οι ιταλικές τράπεζες
είχαν εκτεθεί με το μέτριο ποσό των 4,5
δις (πάνω κάτω το ποσό που δωθηκε για τη διάσωση της τράπεζας Monte dei
Paschi).
Πού πήγαν όλα αυτά τα χρήματα της διάσωσης είναι προφανές:
όχι για να κλείσουν οι τρύπες του
κρατικό προϋπολογισμό της Ελλάδας, αλλά για να διασωθούν τα αρπακτικά: πάνω από
το 80% της "βοήθειας" της τρόικα κατέληξε στην πραγματικότητα άμεσα ή
έμμεσα στο χρηματοπιστωτικό τομέα (εγχώριο και ξένο). Ειδικά το γερμανικό, που
κατάφερε να μειώσει την έκθεσή του έναντι της Ελλάδας κατά 80% από τα μέσα του
2010 - όταν εγκρίθηκε η πρώτη δόση της χρηματοδότησης - και τα μέσα του 2012.
[βλέπε Πίνακα 3]
 |
| Πίνακας 3 |
Εν τω μεταξύ, το χρέος στην Ελλάδα εκτινάχθηκε στα ύψη, από
130% το 2010 – στο 177% που είναι σήμερα [βλέπε πίνακα 4], χωρίς να ξεχνάμε ότι
«η βοήθεια» της τρόικας έχει χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης για να επιβληθεί
στην Ελλάδα ένα σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής λιτότητας και των μισθών που
κατάστρεψε το ένα τέταρτο του εθνικού εισοδήματος και φτωχοποίησε εκατομμύρια
ανθρώπους.
Οι αρχιτέκτονες αυτής της γιγαντιαίας επιχείρησης έκαναν
λάθος; Όχι, είχαν εγκληματικά επίγνωση του τι έκαναν. [1]
Αλά ας ξανάλθουμε στο κλαψούρισμα ορισμένων αναλυτών και
δημοσιογράφων στην υπηρεσία των τραπεζιτών και των οικονομικών αρπακτικών (όπως
είναι ο Maurizio Ricci). Όλοι αυτοί σήμερα προειδοποιούν ότι μια ενδεχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν καταστροφική για την Ιταλία.
 |
| Πίνακας 4 |
.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] "
Είναι απίστευτο, αλλά την αμφιβολία ότι το πακέτο
διάσωσης, έτσι όπως το είχε σχεδιάσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ στόχευε μόνο να σώσει τις τράπεζες και όχι την Ελλάδα, την είχε διατυπώσει
έγκαιρα, το τρίτο μέλος της τρόικας, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Αυτό είναι καταγεγραμμένο στα επίσημα πρακτικά της συνεδρίασης, της δραματικής 9η Μάη του 2010, όταν το
ΔΝΤ έδωσε το πράσινο φως για το πρώτο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας και
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Wall Street Journal. Τα πρακτικά της συνεδρίασης,
τα όποια έχουν διαβαθμιστεί ως άκρως εμπιστευτικά και απόρρητα, μιλούν από μόνα
τους: πάνω από σαράντα χώρες, όλες εκτός Ευρώπης ,το 40% του διοικητικού
συμβουλίου, ήταν αντίθετες με το σχέδιο που κατέθεσε η ηγεσία του ΔΝΤ.
Ο
λόγος ; Οτι το δάνειο ήταν "υψηλότατου ρίσκου", όπως είπε
ο εκπρόσωπος της Βραζιλίας , επειδή "σχεδιάστηκε μόνο και μόνο για να
σώσει τους πιστωτές, στην πλειοψηφία τους τράπεζες της Γηραιάς Ηπείρου και όχι
την Ελλάδα."
Το άρθρο προσθέτει, ότι το ΔΝΤ ήταν διατεθειμένο να επιβάλει άμεσα ένα κούρεμα του ελληνικού χρέους, (όπως
έγινε το 2012), αλλά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ ήταν κατηγορηματικά
αντίθετες με την επιβολή ενδεχόμενων απωλειών στους πιστωτές.
Έχει σημασία να
πούμε ότι η αντίθεσή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα βασίστηκε στο επιχείρημα ότι ένα
τόσο μεγάλο δάνειο ως προς το ΑΕΠ της χώρας (μέσα σε λίγα χρόνια η Ελλάδα
δανείστηκε από την τρόικα κεφάλαια ίσα προς το 125% της οικονομικής
δραστηριότητας της χώρας το 2014) θα καθιστούσε το ελληνικό χρέος – που τότε
ακόμα ήταν βιώσιμο, σύμφωνα με το Ταμείο - οριστικά μη βιώσιμο".
