Θέλουν μόνιμο καθεστώς ‘εκτάκτων μέτρων’

 του Βαγγέλη Δεληπέτρου

 Οι Γραφές των Θεσμών είναι ξεκάθαρες: Όταν οι συνθήκες “μεταβάλλονται” θα λαμβάνονται “οποιαδήποτε μέτρα κρίνονται κατάλληλα” και η κυβέρνηση μπορεί απλώς να τα “ενστερνίζεται”

Εύκολα ξεχνάμε τα λάθη μας όταν είμαστε οι μόνοι που τα ξέρουμε, υποστήριζε ο Γάλλος συγγραφέας Φρανσουά Ντε Λα Ροσφουκό πριν από περίπου 3,5 αιώνες. 

Προφανώς όταν υπάρχουν πολλοί που τα γνωρίζουν, ή, ακόμα χειρότερα, όταν είναι καταγραμμένα σε έγγραφα και συμφωνίες που φέρουν την υπογραφή μας, το να παριστάνουμε ότι τα αγνοούμε, θεωρώντας ότι έτσι δεν θα τα βρούμε μπροστά μας, είναι -μιλώντας επιεικώς- αδιέξοδη στάση.

Πολλοί, λόγου χάριν, εξέχοντες παράγοντες της πολιτικής ζωής του τόπου, μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θεώρησαν ότι η λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο με την αξιολόγηση ήταν η απομάκρυνση του ΔΝΤ “καθώς την αποστολή του μπορεί να την αναλάβει ο ESM που έχει διαμορφωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση”, οπότε η Συμφωνία του περσινού καλοκαιριού μπορεί να υλοποιηθεί “ανεμπόδιστα”, χωρίς πρόσθετα ή έκτακτα μέτρα και δίχως τις “εμμονές” του Ταμείου.

Προφανώς όμως, όσοι τόσο εύκολα θεώρησαν ότι βρήκαν “λύση” έχουν λησμονήσει ένα απλό γεγονός: Τα πρόσθετα ή έκτακτα μέτρα, πέραν αυτών δηλαδή που ψηφίστηκαν το καλοκαίρι, προβλέπονται ήδη από το 3ο Μνημόνιο!

Όπως ρητά αναφέρεται σε αυτό, που ως γνωστόν είναι ήδη νόμος του κράτους, για να στηριχτεί ο στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018, «Οι αρχές δεσμεύονται να λάβουν περαιτέρω διαρθρωτικά μέτρα τον Οκτώβριο του 2016, αν κριθούν αναγκαία για να διασφαλιστούν οι στόχοι του 2017 και του 2018. Τα εν λόγω μέτρα θα περιλαμβάνουν τις αμυντικές δαπάνες, την προγραμματισμένη μεταρρύθμιση του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων και το πάγωμα των υποχρεωτικών δαπανών”.

Και δεν περιλαμβάνει μόνο αυτό. Επειδή το “πάγωμα υποχρεωτικών δαπανών”, η φορολογική “μεταρρύθμιση” αλλά και οι επιπτώσεις άλλων μέτρων από αυτά που λαμβάνονται, μπορεί να οδηγήσουν σε προσφυγές στη δικαιοσύνη και να προκαλέσουν ευνοϊκές για τους πολίτες αποφάσεις, οι “εταίροι” μας έχουν ήδη προνοήσει, καθώς των… φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν.

Έτσι το 3ο Μνημόνιο προβλέπει ακόμα την υποχρέωση της ελληνικής κυβέρνησης “να παρακολουθεί τους δημοσιονομικούς κινδύνους, συμπεριλαμβανομένων των δικαστικών αποφάσεων, και να λάβει αντισταθμιστικά μέτρα, στο βαθμό που αυτό απαιτείται, για την εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων».

Σε αυτό το πλαίσιο οι παρατηρήσεις της Λαγκάρντ ότι για τις όποιες καθυστερήσεις και τα όποια προβλήματα ευθύνονται οι ελληνικές κυβερνήσεις που δεν έκαναν “ιδιοκτησία” τους τις μεταρρυθμίσεις δεν ήταν απλώς σχήμα λόγου. Γιατί το Μνημόνιο του καλοκαιριού έχει και… ιδεολογικές απαιτήσεις. 

Όπως ρητώς αναφέρεται, “Για την επιτυχία [της Συμφωνίας] απαιτείται ο ενστερνισμός του προγράμματος μεταρρυθμίσεων από τις ελληνικές αρχές”.

Οπότε, η όποια -κατά τους δανειστές- ολιγωρία όχι μόνο δεν συγχωρείται αλλά τιμωρείται, καθώς πάραυτα επιβάλλονται… ποινές. Γιατί, και σε αυτό, το 3ο Μνημόνιο είναι σαφές: “Η κυβέρνηση (μετά από κάθε επανεξέταση του προγράμματος) είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για τον σκοπό αυτόν, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται”.

Τα “έκτακτα μέτρα” λοιπόν δεν είναι διόλου… έκτακτα αλλά απολύτως προγραμματισμένα. Απλώς (;) λαμβάνονται όποτε οι δανειστές εκτιμήσουν ότι “πρέπει”, γιατί “μεταβλήθηκαν” οι συνθήκες, και είναι “οποιαδήποτε” θελήσουν οι “Θεσμοί” και όχι όποια θελήσει η κυβέρνηση. Αυτό που αλλάζει μέσα από τη σκηνοθετημένη “διαφωνία” Ευρώπης – ΔΝΤ είναι ότι -δια του Τόμσεν- ο Σόιμπλε άνοιξε τον δρόμο για να έρθει πιο γρήγορα και πιο οργανωμένα ο επόμενος “λογαριασμός”.

Όπως και να το ονομάσουμε λοιπόν, ανάλογα με τις μεταβαλλόμενες επικοινωνιακές ανάγκες, ένα ακόμη Μνημόνιο είναι επί θύραις. Αυτή που δεν είναι επί θύραις αλλά ούτε στον… δρόμο, είναι η “βιώσιμη ανάπτυξη” και ιδίως οι “βιώσιμες θέσεις εργασίας”, που για την ώρα ούτε αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.

*Δημοσιογράφος και συγγραφέας.

news247.gr

[--->]

Η "Ολονυχτία" των Γάλλων μεταλαμπαδεύεται σε όλη την Ευρώπη! Σιγή από τα συστημικά ΜΜΕ

Ειδησεογραφία είναι ( πέρα από την επίσκεψη του Πάπα και τους « άθλους » της κυβέρνησης ) κι αυτό που συμβαίνει με την « Ολονυχτία » το τελευταίο διάστημα στις πλατείες της Γαλλίας. Σε Παρίσι, Ρεν, Λιλ, Μπορντό, Μασσαλία, Λυών, Γκρενόμπλ, Νάντη κ. αλλού, όπως και σε άλλες πλατείες ευρωπαϊκών χωρών σε Ισπανία, Βέλγιο ή στην Γερμανία.

γράφει η  Μαρία Δεναξά από το Παρίσι

Πολίτες από κάθε πολιτικό και κοινωνικό ορίζοντα, συγκεντρώνονται κάθε βράδυ και μέσα από συζητήσεις αμφισβητούν τις σημερινές οικονομικές πολιτικές που έχουν εξαθλιώσει τις ζωές μας, τους ηγετίσκους μας κι ότι επίσης θεωρείται « κατεστημένο ».

Το κίνημα αυτό μέρα με την ημέρα γιγαντώνεται στη Γαλλία σε σημείο τέτοιο που να προκαλεί έντονη ανησυχία στην γαλλική πολιτική τάξη που προσπαθεί με κάθε μέσο να το καταστείλει.

Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας προχθές τα γαλλικά ΜΑΤ επιτέθηκαν σε διαδηλωτέ που επιχείρησαν να διαδηλώσουν έξω απο το προεδρικό μέγαρο κρατώντας ένα πανό στο οποίο έγραφε « Πεινάμε ».

Τα ΜΜΕ δεν έκαναν φυσικά καμία αναφορά στην διαδήλωση, ούτε στην κύρια απαίτηση των διαδηλωτών που είναι η απόσυρση της σκληρής εργατικής μεταρρύθμισης αλλά ούτε και στο πανό φοιτητών, μαθητών και συνταξιούχων που έγραφε « Πεινάμε ».

Ανέγνωσαν την ανακοίνωση της αστυνομίας και απέδωσαν τα επεισόδια στους "γνωστούς - άγνωστους", δηλαδή τους ταραξίες.

Όμως συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, ένταση και επεισόδια έχουμε σχεδόν κάθε βράδυ, όπως και χθες που η αστυνομία επιχείρησε και πάλι να διαλύσει το συγκεντρωμένο πλήθος στην Place de la Republique.

Η είδηση κι εδώ « θάφτηκε ».
Κάποιες δημοσιογραφικές αναφορές, με πηγή μόνο ανακοίνωση της αστυνομίας, κάνουν λόγο για ένταση με τους "ταραξίες" οι οποίοι "προκάλεσαν" τους αστυνομικούς και γιαυτό έγιναν 22 συλλήψεις.

Παρακάτω βίντεο και μεταφρασμένα αποσπάσματα για μια γεύση απ' αυτά που συμβαίνουν στο Παρίσι κάθε βράδυ και τα γαλλικά κανάλια αποφεύγουν να δείξουν.
Πολιτικοί αναλυτές υποστηρίζουν πως αν συνεχιστούν χωρίς να αλλάξει κάτι, τότε ενδεχομένως να ζήσουμε στη Γαλλία έναν νέο Μάη του 68, ο οποίος θα έχει όπως λένε και χαρακτηριστικά από Woodstock.

Ερασιτεχνικό βίντεο με την πορεία προς το Ελιζέ και τα επεισόδια 

Στην αρχή => Εδώ είμαστε στην πλατεία Δημοκρατίας με κατεύθυνση προς το Ελιζέ

2.11 => Στο πανό γράφει « Πεινάμε »
3.46 Σύνθημα => « Όλοι μαζί, όλοι μαζί προς το Ελιζέ »
13Η06 Μετάφραση => Εδώ είναι όλη η πλατεία Δημοκρατίας που μετακινείται με ένα αυτοκίνητο (της αστυνομίας) που ακολουθεί Είμαστε απέναντι από τα ΜΑΤ Ήταν κρυμμένοι οι άνδρες των ΜΑΤ Είναι αριστερά δεν ξέρω αν τους βλέπετε και έριξαν μια πρώτη βολή
Άρχισαν ήδη να σπάνε βιτρίνες το πρώτο μπουκάλι εκτοξεύτηκε από εκεί

14Η17 Μετάφραση => Οι αστυνομικοί έρχονται από τα αριστερά τοποθετούνται για να μπλοκάρουν τον δρόμο Ενώ η ομάδα των διαδηλωτών πάει από την αντίθετη κατεύθυνση δεξιά

14Η30 Σύνθημα => Όλοι μαζί κερδίζουμε Φοιτητές, μαθητές. Όλοι μαζί θα κερδίσουμε

15Η18 Μετάφραση => Καταφθάνουν τα γαλλικά ΜΑΤ \
15Η32 Μετάφραση=> Ακούγονται πυροβολισμοί της αστυνομίας νεαροί πετούν μπουκάλια στους αστυνομικούς και από πίσω ακούγεται το σύνθημα « Όλοι μαζί »
16Η22

44ΗΟ3 Μετάφραση=> Παρίσι Ορθιο Ξύπνα

46Η06 Μετάφραση=> Εδώ πραγματικά όλα είναι σπασμένα.  Όχι μόνο τράπεζες, ένα μεσιτικό γραφείο, ένα σουπερ μάρκετ Πραγματικά υπάρχει πολύ μα πολύ βιαιότητα. Σε κάθε δρόμο υπάρχουν σπασμένες βιτρίνες, σπασμένα αυτοκίνητα

http://kinisienergoipolites.blogspot.gr/2016/04/blog-post_885.html

Ρήτρα ανάπτυξης, ρήτρα λιτότητας και ρήτρα Σάιλοκ

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Το… αφεντικό της διαπραγμάτευσης και η πεμπτουσία των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων

www.dikaiologitika.gr

Οι επικεφαλής του κουαρτέτου επέστρεψαν στις διαπραγματεύσεις στην Αθήνα, με πρόσθετο όπλο τον «απριλιανό συμβιβασμό» που πέτυχαν στην Ουάσιγκτον για ρήτρα πρόσθετων μέτρων ύψους 3 δισ. Ο συμβιβασμός επιβεβαιώνει ότι η πάση θυσία παραμονή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα το καθιστά αφεντικό της διαπραγμάτευσης. Αυτό πιθανότατα εννοούσε ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ όταν υπογράμμιζε ότι «το ΔΝΤ είναι πολύτιμο κατ’ ουσίαν».

 Η κυβέρνηση, μπερδεμένη στη διπλωματία των non papers, στην αρχή εμφανίστηκε πρόθυμη να συζητήσει τη ρήτρα πρόσθετης λιτότητας, αν το 2018 δεν επιβεβαιωθεί η φιλοδοξία για πλεόνασμα 3,5%. Ένα 24ωρο αργότερα ανασκεύασε εαυτήν, συνδέοντας τη ρήτρα αυτή με τη συζήτηση για το χρέος. Η ακριβής διατύπωση της διαρροής ήταν: «Δεχόμαστε να συζητήσουμε το ενδεχόμενο πρόσθετων μέτρων εν είδει "ρήτρας", αλλά μόνον στην περίπτωση που συμπεριληφθεί στη συζήτηση και δέσμευση για ρύθμιση του χρέους».

 Αν η κυβέρνηση υποθέτει ότι με τη δεύτερη διαρροή διορθώνει την «λανθασμένη» ή «προβληματική» πρώτη, τότε έχει και τραγικό πρόβλημα ανάγνωσης των δεδομένων και έλλειμμα πολιτικής αυτοπροστασίας. Επίσης, αντιμετωπίζει τους πολίτες ως αθεράπευτους Λωτοφάγους.

 Μέχρι τώρα διεκήρυττε ότι ήθελε να συνδέσει την ελάφρυνση του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης. Δεν το έλεγε μόνο ο Γ. Βαρουφάκης, όσο ήταν υπουργός Οικονομικών. Το είπε και ο πρωθυπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις, τον περασμένο Οκτώβριο. (Στη συνέχεια, μάθαμε ότι τα μόνα που θα καθορίζονται από ρήτρα ανάπτυξης είναι οι αυξομειώσεις στις συντάξεις, που υποσχέθηκε ο Γ. Κατρούγκαλος, και στις εισφορές και τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, που έχει υποσχεθεί ο πρωθυπουργός).

Τώρα, η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να κάνει ένα ακόμη άλμα. Να αποδεχθεί μια ολότελα αντίστροφη λογική για το χρέος, συνδέοντας τις μελλοντικές δυσκολίες αποπληρωμής του με ρήτρα λιτότητας. Δηλαδή, αντί να διεκδικεί οι κακές αναπτυξιακές επιδόσεις να οδηγούν σε αυτόματη μείωση του κόστους αποπληρωμής του χρέους, υπόσχεται να επιβάλει μελλοντικά πρόσθετη λιτότητα για τον ίδιο σκοπό.

 Ας μη βιαστεί κανείς να αντιτείνει ότι η ρήτρα πρόσθετων μέτρων δεν συνδέεται με την αποπληρωμή του χρέους, αλλά με τα πρωτογενή πλεονάσματα. Του θυμίζουμε ότι τα πλεονάσματα δεν έχουν άλλο προορισμό απ’ αυτόν: είναι η πεμπτουσία των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων. Αποτελούν τον απαράβατο όρο εγγύησης αποπληρωμής του χρέους.

 Αυτός, άλλωστε, είναι και ο βασικός λόγος που το ΔΝΤ επιμένει στη διαφωνία του για την ελλιπή «παραγωγικότητα» των μέτρων 5,4 δισ. που έχει ήδη συμφωνήσει η κυβέρνηση. Και γι’ αυτό επέβαλε στους Ευρωπαίους τον συμβιβασμό της ρήτρας λιτότητας. Εκτιμά ότι τα μέτρα οδηγούν σε πλεόνασμα μόλις 1,5% του ΑΕΠ και ζητάει εγγυήσεις για μελλοντική κάλυψη της διαφοράς. Απαιτεί, τελικά, μια ρήτρα Σάιλοκ: τη λίβρα σάρκας που ζητούσε ο σαιξπηρικός τοκογλύφος από τον έμπορο Αντόνιο, όταν αυτός βρέθηκε σε αδυναμία πληρωμής.

 Η κυβέρνηση δεν δικαιούται να εμφανίζεται αιφνιδιασμένη από την απαίτηση των δανειστών. Κι αυτό για δυο λόγους: 

Πρώτον, όπως ο ίδιος υπουργός Οικονομικών είχε δηλώσει στις αρχές του μηνός (6/4), η κυβέρνηση ετοιμαζόταν να υπογράψει δυο προσύμφωνα για την αξιολόγηση. Ένα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με βάση την παραδοχή ότι τα μέτρα φέρνουν πλεόνασμα 3,5%, κι ένα με το ΔΝΤ που θα κατέληγε στην εκτίμηση ότι τα μέτρα οδηγούν σε πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ. Επομένως, η κυβέρνηση αντιμετώπιζε εξ αρχής την υποχρέωση υπογραφής αυτοτελούς, 4ου Μνημονίου με το ΔΝΤ, από το οποίο θα προέκυπτε υπόσχεση πρόσθετων μέτρων, αν τελικώς το 2018 επιβεβαιωνόταν η «απαισιόδοξη» εκτίμηση του Ταμείου.

 Δεύτερον, όπως έχουμε ξαναγράψει, η κατ’ εξαίρεση συμμετοχή του ΔΝΤ σε προγράμματα κρατικών διασώσεων γίνεται πλέον με τους νέους κανόνες του. Κι οι κανόνες αυτοί αναφέρουν ότι για χώρες με μη βιώσιμο χρέος προϋποθέσεις συμμετοχής του είναι «είτε η ριζική αναδιάρθρωση χρέους (κούρεμα), είτε α) η αναδιαμόρφωση του (re-profiling) με στόχο τη βελτίωση της βιωσιμότητάς του, μαζί με β) παροχή επαρκών εγγυήσεων για τους πόρους του ΔΝΤ». 

Η λέξη εγγυήσεις είναι ο ευφημισμός για τη ρήτρα Σάιλοκ. Περιλαμβάνει «σάρκα» της κοινωνίας, εκφρασμένη σε πρόσθετη λιτότητα 3 δισ., και «σάρκα» της δημόσιας περιουσίας, εξ ολοκλήρου δεσμευμένης στο νέο Ταμείο ιδιωτικοποιήσεων.