Κόψτε τον λαιμό σας

Η κατάσταση με το προσφυγικό ζήτημα στο Βόρειο Αιγαίο είναι τραγική, μέχρι να γίνει ακόμη χειρότερη. Διότι προοπτική εκτόνωσης δεν υπάρχει, αφού δεν υπάρχει πολιτική βούληση προς αυτή την κατεύθυνση. Απεναντίας, όλα δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα έχουμε βίαιες συγκρούσεις και νεκρούς εντός των νησιωτικών κοινωνιών.

Στη Χίο είναι εγκλωβισμένοι εδώ και ένα εξάμηνο περισσότεροι από 3.500 πρόσφυγες και μετανάστες, οι 2.000 εκ των οποίων ζουν σε πρόχειρα τσαντίρια και σε λυόμενους οικίσκους εντός δύο καταυλισμών στο κέντρο της πόλης. 

Άνθρωποι απελπισμένοι, δίχως καμιά ελπίδα ζωής και δίχως χρήματα είναι παρκαρισμένοι πρόχειρα εδώ από την ευρωπαϊκή και την ελληνική κυβέρνηση, οι οποίες έχουν υιοθετήσει μία και μόνη πολιτική στάση αντιμετώπισης των προσφύγων και των ντόπιων: “Κόψτε τον λαιμό σας”.

Αυτό θα γίνει λοιπόν πολύ σύντομα και ας μην αναρωτηθεί κανείς εκ των υστέρων για ποιον λόγο συνέβη.

Στη Χίο ήδη πολλοί κάτοικοι του κέντρου της πόλης αλλά και των χωριών που βρίσκονται κοντά στο λεγόμενο χοτ-σποτ ζουν ανασφαλώς, κάτι που είναι πρωτόγνωρο και φυσικά πολύ άβολο γι’ αυτούς.

Σε ένα νησί όπου οι κάτοικοι είχαν συνηθίσει να κοιμούνται ή να φεύγουν από τις κατοικίες τους και να αφήνουν το κλειδί στην πόρτα, επικρατεί ξαφνικά μια κατάσταση ανασφάλειας, μικροεγκληματικότητας, η οποία μπορεί να γίνει και μεγάλη υπό κατάλληλες συνθήκες και όλο αυτό εκπορεύεται από την απουσία του ελληνικού κράτους ή μάλλον από την επιλογή του να θυσιάσει την τοπική κοινωνία και τους ίδιους τους πρόσφυγες για να κάνει πολιτική σφουγκοκωλάριου της κυρίας Μέρκελ.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που η μικροεγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα και η τοπική κοινωνία, η οποία είναι παραδοσιακά φιλήσυχη και συντηρητική, έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται ήπια για την κατάσταση, την ίδια αυτή στιγμή έχουμε άλλες δύο παραμέτρους που κάνουν το μείγμα εκρηκτικό.

Η μία είναι η ύπαρξη μερίδας αμόρφωτων οπαδών της βίας, οι οποίοι την έχουν δει “πατριώτες και εκκαθαριστές του τόπου από τα μιάσματα”, και η άλλη είναι το ποιόν των τοπικών αρχών, οι οποίες αποτελούνται από έναν καθυστερημένο βουλευτή της αντιπολίτευσης, έναν αδίστακτο αριβίστα βουλευτή της κυβέρνησης, έναν λαϊκιστή υποκινητή διαφόρων καταστάσεων πατριδοκαπηλείας αντιπεριφερειάρχη, ο οποίος έφτασε ακόμη και στο σημείο να γράψει στο φβ ότι καλός Τούρκος είναι ο νεκρός Τούρκος, (άσχετο αλλά και σχετικό: την ίδια ώρα που η αγορά του νησιού ζει μόνο από τους Τούρκους τουρίστες οι οποίοι επισκέπτονται το νησί κατά χιλιάδες), έναν ολίγιστο απολιτίκ δήμαρχο, ο οποίος μέσα στην αγωνία του να μην τον πούνε αριστερό και χάσει την εκτίμηση του μητροπολίτη μπήκε επικεφαλής των “αγανακτισμένων πολιτών” για να σπάσει την κατάληψη διαμαρτυρίας των προσφύγων στο λιμάνι, και τέλος έναν δεσπότη που εκφράζει απολύτως την λαϊκή ρήση “ο Θεός να σε φυλάει από δραστήριο βλάκα”, ο οποίος θέλοντας κι αυτός να ακουστεί η φωνή του όπως κάποιων ομοίων του ανά την επικράτεια, εκτοξεύει εριστικές πολιτικές κορώνες κατά καιρούς βάζοντας το λιθαράκι του στην κοινωνική κατάρρευση που επίκειται σφοδρή και με θύματα. Θα μου πείτε, η κάθε κοινωνία έχει τις αρχές που την εκφράζουν και είναι ο καθρέπτης της, και δεν θα διαφωνήσω.

Τα επεισόδια λοιπόν που έλαβαν χώρα την Τετάρτη το βράδυ, με τα ΜΑΤ να ρίχνουν χημικά στην κεντρική πλατεία της πόλης για να αποτρέψουν μερικούς θερμόαιμους “πατριώτες” να πλησιάσουν τα προσφυγικά τσαντίρια και να δείρουν γυναικόπαιδα που δεν καταλάβαιναν καν τι συμβαίνει αλλά και κάποιους νεαρούς πρόσφυγες εξίσου θερμόαιμους που κάνουν τσαμπουκάδες εξοργισμένοι καθώς είναι κι αυτοί από την ζωή χωρίς παρόν και μέλλον που τους επιφύλαξε η Ευρώπη, και το τελικό ξέσπασμα της βίας των “πατριωτών” επί κάποιων τοπικών δημοσιογράφων ελλείψει άλλου “εχθρού”, μιας και πολύ σοφά το μεγάλο μέρος της κοινωνίας τους έχει περιθωριοποιημένους αλλά και οι ομάδες αλληλεγγύης και οι ενεργοί πολίτες δεν προβαίνουν σε κινήσεις αντιδιαδηλώσεων, είναι μόνον η αρχή.

Η κατάσταση μυρίζει όχι μπαρούτι, αλλά αίμα. Πολύ σύντομα θα υπάρξει νεκρός, είτε ντόπιος, είτε πρόσφυγας είτε εκ των ξένων μελών των ΜΚΟ που έχουν εγκατασταθεί εδώ, και θα φανούν οι καρποί της πολιτικής του “κόψτε τον λαιμό σας”, την οποία εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση εδώ και πολύν καιρό στο νησί.

Δημοσιεύτηκε στο ΤΡΡ στις 17 Σεπτ. 2016

 [--->]

Δημιουργική καταστροφή :

Πολλοί οικονομολόγοι κεντροαριστερής κοπής αναφέρονται συχνά στον όρο του Σουμπέτερ περί «δημιουργικής καταστροφής» που συντελείται για να επανέλθει η κερδοφορία του κεφαλαίου μετά από μια βραχύβια κρίση. Αυτό, όμως, που συμβαίνει στη χώρα δεν έχει καμία σχέση με τα «σουμπετεριανά» σχήματα. Οι κυρίαρχοι διεθνείς δυναστικοί κύκλοι προωθούν την αρπαγή του δημόσιου πλούτου. Με κύριο μοχλό το χρέος και τα δάνεια, ο τόπος οδηγείται σε πρωτοφανή εκποίηση και ερήμωση.

Με αυτόν τον τρόπο, η χώρα είναι υποχρεωμένη να υποστεί το κόστος μιας καταστροφής και, υπό ασφυκτικούς κανόνες αποπληρωμής του χρέους, οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της λεηλατούνται. Τίποτα «δημιουργικό» δεν υπάρχει στην καταστροφή που συντελείται. Πρόκειται μάλλον για μια «καταστροφική καταστροφή».

Ενώ μπαίνουμε ήδη στη δεύτερη φάση της μνημονιακής πολιτικής, που οδηγεί σε καταιγιστική εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, κάτι ακόμα συντελείται ταυτόχρονα: Ένας έντονος ανταγωνισμός ξεσπά ανάμεσα σε πτέρυγες των ντόπιων μεγιστάνων και υπεργολάβων για το ποιος θα ενισχυθεί και ποιος τελικά θα καταστραφεί μέσα στον γενικό χαμό.

Αναπόφευκτα, ο ανταγωνισμός εκφράζεται και στο πολιτικό πεδίο. Θα ενταθεί, λοιπόν, η πολιτική κρίση που φέρνει μαζί της σειρά σκανδάλων, εκβιασμών και εκκαθαριστικών επιχειρήσεων. Τη φθορά του Τσίπρα θα προσπαθήσει να την εισπράξει ο Μητσοτάκης, ενώ ο Τσίπρας κάνει τα πάντα για να φτιάξει δικό του κράτος και να κρατηθεί στην εξουσία. Ήδη, ο φιλικός του Τύπος (Εφ.Συν., Επίκαιρα κ.λπ.) μπαίνει στη μάχη με όλα τα όπλα. Την ίδια στιγμή, βέβαια, που «τρώγονται», όλοι μαζί θα ψηφίζουν τις διατάξεις του 3^ου Μνημονίου (μαζί βέβαια και με ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι), όπως έγινε αυτήν τη βδομάδα με το ξεπούλημα του Ελληνικού.

Είπαμε, ο Σεπτέμβρης θα είναι δύσκολος μήνας. Όχι με την ίδια σημασία για τους φτωχούς και τον φαύλο πολιτικό κόσμο. Η κυβέρνηση πρέπει να περάσει την τρικυμία με τις τηλεοπτικές άδειες και ποντάρει σε κάποια επιτυχία στην Ευρώπη, νομίζοντας ότι θα της παραχωρήσουν μια θέση στην ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι. Τα σημάδια είναι, όμως, δυσοίωνα, αφού στην Ελλάδα επιφυλάσσεται η «δημιουργική» καταστροφή. Το Χίλτον διατάζει, οι χαμερπείς πολιτικοί υπακούν.

Δεν υπάρχει πιο αηδιαστική εικόνα από πρώην βαθιούς πασόκους και ριζοσπάστες αριστερούς (της πλάκας), ή «πονεμένους» ΑΝΕΛ (τύπου Παπαχριστόπουλου) να σκούζουν στα τηλεπαράθυρα και να ορκίζονται ότι δεν κόβονται οι συντάξεις, δεν ξεπουλιέται το Ελληνικό, όλα πάνε καλά και η ανάκαμψη έρχεται. 

Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου ανταγωνίζεται επάξια τις νεοδημοκρατικές μονταζιέρες. Με επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού και ενισχύοντας μικρούς «εμφύλιους» σε όλους τους χώρους, προσπαθεί να κρύψει τη βρομιά του και την πλήρη συνθηκολόγηση.
Στο βασίλειο της Δανιμαρκίας δεν υπάρχει απλά «κάτι» σάπιο…

 [--->]

Κυβέρνηση στην υπηρεσία των αρπακτικών. Οι δανειολήπτες ας αναλάβουν δράση

Το έγγραφο της 9ης Σεπτεμβρίου από τη Γενική Διεύθυνση της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης «εκ μέρους του Προέδρου της Επιτροπής κ. Ζ. Κλ. Γιουνκέρ», όπως αναγράφει, αποκαλύπτει ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όχι απλώς εφαρμόζει τα μνημόνια, αλλά προχωρεί σε αδυσώπητα μέτρα κατά της κοινωνίας χωρίς αυτά να αποτελούν απαίτηση των δανειστών.

Συγκεκριμένα σε σχέση με την παραχώρηση των δικαιώματος είσπραξης των δανειακών υποχρεώσεων ελλήνων πολιτών από τις τράπεζες στα επιθετικά κερδοσκοπικά διεθνή καπιταλιστικά funds (που σε όσες ευρωπαϊκές χώρες έχει γίνει είναι με ένα ευτελέστατο τίμημα 5-20%), χωρίς το δικαίωμα των δανειοδοτηθέντων να προτείνουν στις τράπεζες τη δική τους προσφορά, δεν είναι «οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που το επέβαλαν ως προαπαιτούμενο» αλλά «είναι οι Ελληνικές αρχές που είχαν την πρωτοβουλία να σχεδιάσουν και την αρχική και την τελική εκδοχή του Νόμου 4354/2015.

Μιλάμε πια για μια κυβέρνηση που έχει συμπεριφορά γενίτσαρου σε σχέση και με την Ευρωζώνη και το Δ.Ν.Τ.  στην αδυσώπητη συμπεριφορά της απέναντι στην ελληνική κοινωνία».

[--->]